Wyrok WSA w Kielcach z dnia 26 kwietnia 2017 r., sygn. II SA/Ke 89/17

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sylwester Miziołek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędzia WSA Jacek Kuza, Protokolant Starszy inspektor sądowy Urszula Opara, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2017r. sprawy ze skargi [...] na postanowienie Dyrektora Izby Celnej (obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej) z dnia [...] w przedmiocie kary porządkowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] Dyrektor Izby Celnej w [...], po rozpatrzeniu zażalenia [...] - Prezesa Zarządu [...] Sp. z o.o., utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego w [...] z [...] w przedmiocie nałożenia kary porządkowej w związku z bezzasadnym brakiem odpowiedzi na wezwanie z dnia 18 lipca 2016r.

Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie organ II instancji wskazał, że ww. pismem z dnia 18 lipca 2016r. (doręczonym w dniu 25 lipca 2016r.) Naczelnik Urzędu Celnego w [...] wezwał [...] - Prezesa Zarządu [...] Sp. z o.o. do nadesłania pisemnych wyjaśnień uwzględniających wskazanie z imienia i nazwiska oraz adresu zamieszkania/zameldowania osób, które dokonały instalacji zatrzymanych urządzeń wskazanych w wezwaniu oraz wykonywały czynności związane z obsługą tych urządzeń - w terminie trzech dni od dnia doręczenia tego wezwania. W pouczeniu przedmiotowego wezwania zostały przytoczone przepisy art. 262 § 1, 1a oraz art. 262a § 1 O.p. Wyznaczony termin upłynął w dniu 28 lipca 2016r. Pomimo powyższego nie nadesłano żądanych wyjaśnień, jak również nie podano uzasadnionej przyczyny ich niezłożenia - co przesądziło o zasadności nałożenia na [...] kary porządkowej w wysokości 1.500,00 zł - na podstawie art. 262 § 1, art. 262a § 1 O.p., z wyjaśnieniem, że kara została nałożona raczej w jej środkowych granicach, gdyż górna granica kary porządkowej obecnie wynosi 2.800,00 zł. Odnosząc się do zarzutów zażalenia organ podatkowy podkreślił, że najważniejszym i podstawowym błędem żalącego się jest uznanie, że stroną postępowania prowadzonego przez organ w sprawie wymierzenia kary pieniężnej w związku z urządzaniem gier hazardowych wbrew przepisom ustaw z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych jest [...]. Tymczasem w prowadzonym pod nr [...] postępowaniu [...] jest tylko świadkiem, którego wezwano w trybie art. 155 § 1 O.p. o nadesłanie niezbędnych organowi informacji. Pismo to wystosowano w związku z przysługującym organowi podatkowemu uprawnieniem i obowiązkiem zgromadzenia kompletnego materiału dowodowego oraz ustalenia wszystkich okoliczności faktycznych mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Świadek zaś ma obowiązek udzielenia odpowiedzi na wezwanie, gdyż prawo do milczenia w sprawie przysługuje jedynie stronie - którą [...] nie jest. W niniejszej sprawie skarżący w ogóle nie zareagował na wezwanie organu, nie złożył oświadczenia o przyczynach biernej postawy, czy wystąpieniu okoliczności od niego niezależnych, wobec czego nie budzi wątpliwości, że jego działanie nosi znamiona "bezzasadnej odmowy", o której mowa art. 262 § 1 pkt 2 O.p.