Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 7 września 2016 r., sygn. IV SA/Gl 88/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Nitecki Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga - Gajewska Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz (spr.) Protokolant Monika Rał po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 września 2016 r. sprawy ze skargi J. Z. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie statusu osoby bezrobotnej oddala skargę.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta G. decyzją z dnia [...] r., w wyniku wznowienia postępowania administracyjnego, uchylił w całości własne decyzje dotyczące J. Z.:

a) z dnia [...] r. orzekającą o uznaniu za osobę bezrobotną z dniem 12 listopada 2014 r.,

b) z dnia [...] r. orzekającą o przyznaniu prawa do zasiłku dla bezrobotnych od dnia 12 listopada 2014 r. do dnia 10 maja 2015 r.,

c) z dnia [...] r. orzekającą o utracie prawa do zasiłku od dnia 11

maja 2015 r. z powodu upływu maksymalnego okresu jego pobierania. Jednocześnie organ orzekł o odmowie uznania J. Z. za osobę bezrobotną z dniem 12 listopada 2014 r., odmowie przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych od 12 listopada 2014 r. do 10 maja 2015 r. i umorzył postępowanie w sprawie utraty prawa do zasiłku od 11 maja 2015 r.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że w dniu 2 września 2015 r. wpłynęło pismo Wyższej Szkoły A w S. (dalej zwanej A w S.), z którego wynika, że J. Z. od dnia 1 października 2013 r. jest studentem studiów stacjonarnych pierwszego stopnia na kierunku [...]. Wobec tego w dniu przyjęcia na studia nabył prawa studenta, status studenta studiów stacjonarnych oraz rozpoczął naukę w trybie stacjonarnym co oznacza, że w dniu rejestracji jako osoba bezrobotna nie spełniał wymogów niezbędnych do uznania za osobę bezrobotną.

Od powyższej decyzji J. Z. złożył odwołanie, zarzucając naruszenie art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a., art. 151 K.p.a., art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, art. 7 i 8 K.p.a., art. 77 § 1 i art. 80 K.p.a. Wskazał, że w dniu rejestracji poinformował PUP w G., że jest studentem Wydziału [...] A w S. oraz że są to studia zaoczne, na których zajęcia odbywają się w formie zjazdów sobotnio-niedzielnych. Wobec tego studia te należało zakwalifikować jako studia niestacjonarne, za które zwyczajowo uważa się studia zaoczne, wieczorowe i eksternistyczne. Podniósł, że studiami stacjonarnymi są wyłącznie studia dzienne, na których zajęcia odbywają się od poniedziałku do piątku w godzinach od rannych do popołudniowych. Ponadto takiej kwalifikacji w kontekście ustawy o promocji zatrudnienia dokonują konsekwentnie sądy administracyjne, stwierdzając jednocześnie, że studia stacjonarne są studiami dziennymi. Odwołujący za wadliwe i niezgodne z intencją ustawodawcy uznał przenoszenie na grunt ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy definicji studiów stacjonarnych, zawartej w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym. Jednocześnie zawarte w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy określenie studia stacjonarne, zgodnie z zasadą celowości i logiki, winno być rozumiane jako studia dzienne. Zaznaczył, że sądy administracyjne wskazują, iż statusu osoby bezrobotnej nie można łączyć ze studniami dziennymi, gdyż taki student nie będzie zdolny i gotowy do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy, bowiem nauka w trybie stacjonarnym wymaga obecności na zajęciach i wykładach w dni powszednie.