Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 12 lipca 2016 r., sygn. I SA/Gl 167/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Przemysław Dumana, Sędziowie WSA Beata Machcińska, Teresa Randak (spr.), Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lipca 2016 r. sprawy ze skargi A S.A. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. - dalej określane zamiennie "SKO" lub "Kolegium" działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa /tj. Dz.U. z 2015r., poz. 613/ oraz art. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 roku o samorządowych kolegiach odwoławczych (t.j. Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 856 ze zm.) i § 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2003 roku w sprawie obszarów właściwości miejscowej samorządowych kolegiów odwoławczych /Dz.U. Nr 198, poz. 1925/ po rozpatrzeniu odwołania z dnia 16 lipca 2015r. A S.A. w W. od decyzji Burmistrza Gminy i Miasta C. z dnia [...]r. Nr [...] w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2010 rok utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

Uzasadniając rozstrzygnięcie, SKO wskazało, że decyzją z dnia [...]r. nr [...] Burmistrz Gminy i Miasta C. określił A S.A. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2010 rok w kwocie [...]zł.

W odwołaniu, pełnomocnik Spółki podniósł, że decyzja została wydana z naruszeniem art. 122, art. 187 § 1 i art. 193 § 1 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych z powodu nieprzeprowadzenia dowodu z ewidencji środków trwałych Spółki w celu ustalenia stanu faktycznego sprawy w zakresie stanu i wartości obiektów podlegających opodatkowaniu. Zdaniem skarżącej organ nie był uprawniony do dokonania ustaleń w tym zakresie w oparciu o deklaracje podatkowe za lata wcześniejsze, ponadto zarzucono, że organ pominął całkowicie wartość linii telekomunikacyjnych wykazaną pismem z dnia 6 maja 2015r. Strona dalej zarzuciła, że decyzja narusza art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej, wskazując, że szczątkowe uzasadnienie decyzji będące konsekwencją nieprzeprowadzenia postępowania dowodowego nie pozwala na zrekonstruowanie sposobu wnioskowania organu. W szczególności zarzucono, że w uzasadnieniu decyzji nie wskazano, jakich obiektów Spółka nie wykazała do opodatkowania, choć winna była to uczynić, w konsekwencji uzasadnienie faktyczne nie pozwala na ocenę czy podstawa opodatkowania została ustalona prawidłowo, tj. czy uwzględnione w niej wartości dotyczą obiektów podlegających podatkowi od nieruchomości i czy uwzględniono prawidłową wartość obiektów podlegających podatkowi od nieruchomości. Zarzucono także, że organ wskazując linie kablowe położone w kanalizacji kablowej, jako przedmiot opodatkowania nie uwzględnił tego, że od lutego 2009r. inny podmiot jest właścicielem kanalizacji a inny linii kablowych.