Wyrok WSA w Łodzi z dnia 15 czerwca 2016 r., sygn. I SA/Łd 243/16

Dnia 15 czerwca 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Teresa Porczyńska Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda (spr.) Sędzia WSA Cezary Koziński Protokolant: Asystent sędziego Marcin Olejniczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 czerwca 2016 roku sprawy ze skargi T. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] [...] w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2009 rok 1. oddala skargę; 2. przyznaje i nakazuje wypłacić z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi radcy prawnemu A. G., prowadzącemu Kancelarię Radcy Prawnego w T. M. przy A 25 wynagrodzenie w kwocie 2400 (dwa tysiące czterysta) złotych, powiększone o należny podatek od towarów i usług tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej stronie skarżącej z urzędu.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. zaskarżoną decyzją z [...] r. nr [...] po rozpoznaniu odwołania od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. z [...] r. nr [...], określającej T. W. za 2009 r. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych w kwocie 8.357,00 zł, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wyjaśnił, że w efekcie przeprowadzonej kontroli podatkowej Naczelnik Urzędu Skarbowego w T. postanowieniem z [...] r. wszczął wobec podatniczki postępowanie podatkowe, a następnie decyzją z [...] r. określił jej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2009 r. oraz odsetki od należnych za poszczególne miesiące zaliczek na podatek dochodowy. Organ pierwszej instancji stwierdził bowiem, że podatniczka w kontrolowanym okresie prowadziła niezarejestrowaną działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami.

Dyrektor Izby Skarbowej w Ł., po rozpoznaniu odwołania złożonego na to rozstrzygniecie, decyzją z [...]r. uchylił w całości decyzję organu pierwszej instancji i przekazał temu organowi sprawę do ponownego rozpatrzenia, podnosząc, że nie dokonano z należytą starannością analizy aktów notarialnych wchodzących w skład materiału dowodowego sprawy, w zakresie wydatków wynikających z treści tych aktów, jak również w niewystarczającym stopniu zbadano dokumenty dotyczące kosztów ponoszonych w związku z podziałem działek.