Wyrok WSA w Lublinie z dnia 23 czerwca 2016 r., sygn. II SA/Lu 141/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Czaja (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński,, Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Protokolant Asystent sędziego Bartłomiej Pastucha, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 23 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi H. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie specjalistycznych usług opiekuńczych I. oddala skargę; II. przyznaje [...] E. O.-M. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w tym 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) należnego podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] grudnia 2015 r., znak: [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpoznaniu odwołania H. R. (dalej: skarżąca), działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.; dalej: K.p.a.) oraz art. 50 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2015 r. poz. 163 ze zm.; dalej także: u.p.s.) oraz § 2 pkt 3 lit. a rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 22 września 2005 r. w sprawie specjalistycznych usług opiekuńczych (Dz. U. nr 189, poz. 1598 ze zm.), utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Wójta Gminy S. Ł. z dnia [...] czerwca 2015 r., znak: [...], o odmowie przyznania specjalistycznych usług opiekuńczych synowi D. R. (dalej także: syn skarżącej).

Samorządowe Kolegium Odwoławcze wyjaśniło, że wnioskiem z dnia [...] grudnia 2014 r. skarżąca zwróciła się do organu pierwszej instancji o przyznanie rehabilitanta dla jej syna (ur. [...] 1993 r.), który miałby nieodpłatnie ćwiczyć i masować syna w miejscu zamieszkania. Wniosek umotywowała tym, że syn od dłuższego czasu już nie ma rehabilitacji refundowanej przez NFZ, musi oczekiwać na nią prawie rok, a stan zdrowia syna może się w tym okresie pogorszyć. Odmawiając uwzględnienia tego wniosku opisaną decyzją organ pierwszej instancji wskazał, że przyznaniu specjalistycznych usług opiekuńczych przeciwstawia się zasada subsydiarności świadczeń z pomocy społecznej wyrażona w art. 2 ustawy o pomocy społecznej. Organ pierwszej instancji stwierdził, że syn skarżącej legitymuje się orzeczeniem Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w [...] z dnia [...] czerwca 2013 r., znak: [...], o znacznym stopniu niepełnosprawności (symbol przyczyny niepełnosprawności 10-N, 04-0 i 05-R), jest chory na porażenie mózgowe dziecięce z niedowładem spastycznym czterokończynowym, jest po trzech operacjach na kręgosłup, porusza się na wózku inwalidzkim. Z zaświadczenia lekarskiego z dnia [...] czerwca 2015 r. wynika, że wymaga on stałej rehabilitacji w warunkach domowych, masażu kręgosłupa oraz kończyn dolnych i górnych, ćwiczeń indywidualnych, masażu i prądów oraz, że konieczna jest stała rehabilitacja przez fizjoterapeutę i masażystę, a nadto wskazana jest codzienna rehabilitacja. Organ doszedł jednak do przekonania, że rodzina ma możliwości zapewnienia synowi [...] odpowiedniej rehabilitacji we własnym zakresie. Syn skarżącej może być bowiem rehabilitowany, tak jak dotychczas, w ramach świadczeń finansowanych przez NFZ, a także osobiście przez rodziców w zakresie ich umiejętności, zwłaszcza że matka nie pracuje właśnie z tego powodu, że sprawuje stałą opiekę nad synem i pobiera z tego tytułu świadczenie pielęgnacyjne, a ojciec jest osobą bezrobotną.