Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 maja 2016 r., sygn. II SA/Wa 1635/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Kube, Sędziowie WSA Adam Lipiński (spr.), Danuta Kania, Protokolant specjalista Wiesława Jesiotr, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2016 r. sprawy ze skargi J. G. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania stopnia doktora habilitowanego oddala skargę

Uzasadnienie

Rada Wydziału Nauk Pedagogicznych Uniwersytetu [...] w T. działając na podstawie art. 18a ust. 11 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz.U. Nr 65, poz. 595 ze zm.), w dniu [...] kwietnia 2014 r. podjęła uchwałę nr [...], którą odmówiła dr J. G. nadania stopnia doktora habilitowanego nauk społecznych.

W uzasadnieniu uchwały wskazano, iż przedstawiony do oceny dorobek naukowy dr J. G. jest bogaty i godny uznania, ale ma charakter bardziej praktyczno-dydaktyczny niż naukowy. Przygotowane przez habilitantkę materiały wspomagające pracę logopedy, trudno z całą pewnością uznać jako istotne osiągnięcie naukowe. Można przyjąć, że wykazuje się ona znaczną aktywnością, dotyczy to jednak opracowywania i rozpowszechniania środków dydaktycznych wspomagających terapię logopedyczną (mają one jednakowoż, jak to wskazują recenzenci, oraz piszący opinie członkowie komisji - charakter komercyjny), natomiast w mniejszym stopniu można traktować je jako aktywność naukową. Istotnym mankamentem dorobku jest powtarzanie tych samych tekstów bez odniesień do wcześniejszych publikacji, co sztucznie powiększa ich liczbę i zawartość treściowo-merytoryczną.

Dorobek naukowy dr J. G. nie stanowi istotnego wkładu w rozwój nauki. Zagadnienia dotyczące słuchu [...] - zawarte m.in. w przedłożonej do oceny monografii pt. [...], były tematem wielu wcześniejszych badań i opisów, a zaproponowany do badań, autorski zestaw paronimów nie różni się znacząco od stosowanych wcześniej. Sama autorka informuje, że jest to "problem szeroko opisany w literaturze, tak z punktu widzenia pedagogiki, logopedii, psychologii i językoznawstwa". Ogranicza się jedynie do przeglądu powszechnie znanej literatury przedmiotu, nie włączając w to własnej refleksji krytycznej i nie markuje tym samym jasno projektu własnego badania w jej kontekście.