Wyrok WSA w Łodzi z dnia 12 maja 2016 r., sygn. II SA/Łd 240/16

Dnia 12 maja 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Rosińska Sędziowie Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka (spr.) Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska Protokolant St. sekretarz sądowy Anna Łyżwa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2016 roku sprawy ze skargi Prokuratora Regionalnego w Łodzi na uchwałę Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 13 maja 2009 r. nr LVII/1078/09 w przedmiocie zmiany uchwały w sprawie wprowadzenia Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Miasta Łodzi - stwierdza nieważność § 4 ust. 7 "Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Miasta Łodzi" stanowiącego załącznik do uchwały Rady Miejskiej w Łodzi nr LXII/1159/06 z dnia 1 lutego 2006 roku dodanego na podstawie § 1 pkt 3 d) uchwały Rady Miejskiej w Łodzi nr LVII/1078/09 z dnia 13 maja 2009 roku. LS

Uzasadnienie

Prokurator Prokuratury Apelacyjnej w Łodzi wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 13 maja 2009r. nr LVII 1078/09, zmieniającą uchwałę w sprawie wprowadzenia Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Miasta Łodzi z dnia 1 lutego 2006r. Nr LXII/1185/06, w zakresie § 1 punkt 3 d) uchwały zmieniającej. Wyżej wymienionej uchwale zarzucił istotne naruszenie prawa polegające na przekroczeniu ustawowego upoważnienia przewidzianego przepisem art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), dalej powoływanej jako "u.s.g.", w związku z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 13 września 1996r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2005r. Nr 236, poz. 2008 ze zm.), dalej powoływanej jako "ustawa", poprzez dodanie na mocy § 1 pkt 3 d) zaskarżonej uchwały w § 4 Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Miasta Łodzi, uchwalonego w dniu 1 lutego 2006r., po ust. 6 ust. 7 w brzmieniu: "Niedopuszczalne jest dokarmianie gołębi w innych miejscach niż miejsca wskazane przez właściciela nieruchomości". W ocenie skarżącego tego rodzaju uregulowanie nie mieści się w dyspozycji przepisu art. 4 ust. 2 ustawy.