Wyrok WSA w Łodzi z dnia 12 maja 2016 r., sygn. III SA/Łd 188/16

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Janusz Nowacki, Sędziowie Sędzia NSA Teresa Rutkowska, Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski (spr.), , Protokolant asystent sędziego Anna Dębowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2016 r. sprawy ze skargi K. T. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej określającej zobowiązanie w podatku akcyzowym za sierpień 2003 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...] Dyrektor Izby Celnej w Ł., na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U.2015.613), po rozpatrzeniu odwołania K.T. od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego II w Ł. nr [...] z dnia [...] odmawiającej uchylenia decyzji ostatecznej nr [...] z dnia [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym za sierpień 2003 r., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Jak wynika z akt sprawy K.T. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Ax. wystąpił z wnioskiem z dnia 19 marca 2015 r. o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną Naczelnika Urzędu Celnego II w Ł. z dnia [...] i uchylenie tej decyzji w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 lutego 2015 r., który zapadł w sprawie o sygn. akt SK 14/12.

Mając na uwadze wniosek podatnika Naczelnik Urzędu Celnego II w Ł. postanowieniem z dnia 16 kwietnia 2015 r. wznowił postępowanie w sprawie zakończonej decyzją ostateczną z dnia [...]. Następnie decyzją z dnia [...] odmówił uchylenia decyzji ostatecznej z dnia [...] nie stwierdzając wystąpienia przesłanki wznowienia określonej w art. 240 § 1 pkt 8 Ordynacji podatkowej. Podstawę decyzji stanowił przepis art. 207 § 1 i § 2, art. 245 § 1 pkt 2 o.p.

W odwołaniu od tej decyzji skarżący zarzucił:

1. naruszenie przepisów prawa materialnego:

- art. 64 ust. 1 i 3 w zw. z art.2 oraz art. 31 ust.3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, poprzez błąd w wykładni prawnej i uznanie, że Trybunał Konstytucyjny uzależnił niezgodność § 6 ust. 5 w zw. z § 5 pkt 1, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2003 r. oraz z §12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie podatku akcyzowego w zakresie, w jakim dotyczy przypadków nieświadomego przyjęcia przez sprzedającego oświadczenia o przeznaczeniu nabywanego oleju na cele opałowe zawierającego nieprawidłowe dane, z Konstytucją RP od przedstawienia przez sprzedawcę dowodów potwierdzających jego brak świadomości uzyskiwania oświadczeń zawierających nieprawidłowe dane nabywców w postaci ustaleń dokonywanych przez sąd karny w prawomocnym wyroku skazującym osoby odpowiedzialne za wprowadzenie w błąd sprzedającego olej opałowy.