Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2016 r., sygn. III SA/Wa 1340/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, sędzia WSA Piotr Przybysz, Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Kalinowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi I.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za kwiecień i maj 2009 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z [...] listopada 2014 r., Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego W. określił skarżącemu - Panu I.K., zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za kwiecień 2009 r. i maj 2009 r. oraz umorzył postępowanie podatkowe za styczeń 2009 r. i marzec 2009 r.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał m. in., że skarżący w kwietniu 2009 r. i maju 2009 r. nieprawidłowo zaewidencjonował transakcje udokumentowane fakturami, na których jako nabywca widnieje niemiecki podatnik, Pani S.J. , jako dostawy wewnątrzwspólnotowe opodatkowane stawką VAT 0%, zamiast ująć je jako dostawy krajowe ze stawką VAT 22%. Naczelnik Urzędu Skarbowego wskazał bowiem, iż z akt przedmiotowej sprawy wynika, że towary nie dotarły do ww. podmiotu, który nie prowadził rzeczywistej działalności gospodarczej, lecz zostały dostarczone do innego kontrahenta, którego skarżący nie ujawnił w wystawionych fakturach oraz w toku prowadzonego postępowania. W związku z powyższym, zdaniem organu I instancji, skarżący naruszył przepis art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm. dalej - "ustawa o VAT") i nie był uprawniony do zastosowania do zakwestionowanych transakcji stawki VAT 0%.

W odwołaniu od powyższej decyzji pełnomocnik skarżącego zarzucił naruszenie art. 121, art. 122, art. 187, art. 191 i art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej, a także art. 42 ustawy o VAT, poprzez jego błędną wykładnię.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00