Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 22 marca 2016 r., sygn. I SA/Wr 6/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska, Sędziowie: Sędzia WSA Zbigniew Łoboda, Sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska (sprawozdawca), Protokolant: starszy sekretarz sądowy Ewelina Bedyńska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 22 marca 2016 r. przy udziale sprawy ze skargi A na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. na rzecz strony skarżącej A kwotę 5.117 zł (słownie: pięć tysięcy sto siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta L. - Zastępcy Skarbnika Miasta z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] określającą A S.A. z siedzibą w W. wysokość podatku od nieruchomości za 2010 r. w kwocie 263.835 zł

Z akt sprawy wynika, że A S.A. z siedzibą w W. (dalej także: Spółka, Strona, Skarżąca) w deklaracji na podatek od nieruchomości na 2010 r. wykazała zobowiązanie w kwocie 205.682 zł, a po kolejnych korektach (ostatnia z dnia [...] czerwca 2013 r.) w kwocie 207.332 zł, przyjmując do opodatkowania:

- grunty związane z prowadzoną działalnością gospodarcza o pow. 21.017,50 m ²,

- budynki mieszkalne o pow. 395,84 m²,

- budynki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą o pow.6.681,52 m²

i stosując stosowne stawki podatku wynikające z Uchwały Rady Miejskiej Legnicy nr XXXII/280/08 z dnia 24.11.2008 r. oraz budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o wartości 895.555 zł, stosując do nich stawkę podatku w wysokości 2% ich wartości, wynikającą z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U z 2006 r. nr 121, poz. 844 ze zm. - dalej u.p.o.l.).

Spółka odmówiła dokonania korekty deklaracji i wykazania do opodatkowania wartości budowli w postaci linii kablowych położonych w kanalizacji kablowej, związanych z prowadzeniem działnosci gospodarczej. Stwierdziła, że linie kablowe ułożone w kanalizacji kablowej nie stanowią budowli w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, gdyż nie zostały wymienione expressis verbis jako budowle w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), ani w innych przepisach tej ustawy. Nie są też urządzeniem technicznym, o jakim mowa w art. 3 pkt 9 tej ustawy. Brak zaliczenia kabli ułożonych w kanalizacji kablowej do budowli na podstawie ww. przepisów oznacza, że nie odpowiadają definicji budowli na gruncie art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l., przedstawionej w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13.09.2011 r. sygn. akt P 33/09. Początkowo opodatkowanie linii kablowych położonych w kanalizacji kablowej mogło być uznawane za sporne, ostatecznie przesądził to art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane, że kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części, ani urządzenia budowlanego.