Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 lutego 2016 r., sygn. III SA/Wa 646/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Trelka (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, sędzia WSA Piotr Przybysz, Protokolant p. o. referenta stażysty Michał Strzałkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lutego 2016 r. sprawy ze skargi T.Sp. z o.o. w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Jak wynika z akt sprawy, Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w R., decyzją z dnia [...] września 2014 r. określił T. Sp. z o. o. z siedzibą w L. (dalej "Spółka", "Skarżąca" lub "Strona") zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 r. w kwocie 180 854 zł. Organ I instancji odstąpił od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania - zgodnie z art. 23 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm. Dalej zwanej też "O.p."), gdyż dane wynikające ze sprawozdania finansowego, korekty zeznania podatkowego CIT-8 za 2008 r., uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania - deklaracjami PIT-R4 za 2008 r., pozwalały na określenie zobowiązania podatkowego.

Skarżąca w odwołaniu od powyższej decyzji wniosła o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia, zarzucając naruszenie przepisów O.p., tj.:

- art. 23 § 1 pkt. 2 i art. 23 § 3, § 4 i § 5 - poprzez niezastosowanie instytucji oszacowania podstawy opodatkowania, pomimo braku danych wynikających z ksiąg podatkowych pozwalających na określenie podstawy opodatkowania,

- art. 120 - z uwagi na fakt, iż Organ podatkowy w przedmiotowym postępowaniu działał w sprawie bez poszanowania naczelnych norm prawnych przyjętych w polskim systemie prawa,

- art. 121 § 1 i § 2 - poprzez prowadzenie postępowania w zakresie określenia podstawy opodatkowania w taki sposób, iż rozstrzygano wszelkie wątpliwości wyłącznie na niekorzyść Skarżącej, co w oczywisty sposób narusza zasadę przewidującą prowadzenie postępowania w sposób wzbudzający zaufanie do organu kontrolującego,