Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 3 lutego 2016 r., sygn. II SA/Po 1092/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Edyta Podrazik Sędzia WSA Tomasz Świstak Protokolant St. sekretarz sąd. Monika Pancewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lutego 2016 r. sprawy ze skargi A. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia ... 2015r. Nr ... w przedmiocie specjalnego zasiłku celowego oddala skargę

Uzasadnienie

A. G. w dniu 4 maja 2015 r. wniósł do Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w P. (dalej: "MOPR") wniosek o udzielenie pomocy na uregulowaniu czynszu za miesiąc kwiecień 2015 r. w kwocie 714,20 zł oraz zaległości w czynszu za miesiące od stycznia 2011 r. do kwietnia 2015 r.

Decyzją z dnia ... 2015 r. znak ... działający z upoważnienia Prezydenta Miasta P. Kierownik MOPR - Filia G. odmówił wnioskodawcy udzielenia pomocy finansowej na uregulowanie czynszu za kwiecień 2015 r. w kwocie 714,20 zł oraz zaległości czynszowych za miesiąc marzec 2015 r. Ponadto decyzją z tego samego dnia znak ... organ umorzył postępowanie w części dotyczącej przyznania pomocy finansowej na uregulowanie zaległości czynszowych za okres od stycznia 2011 r. do lutego 2015 r.

W odwołaniu od decyzji odmawiającej przyznania pomocy finansowej A. G. podniósł, że organ I instancji mija się z prawdą i domagał się dotrzymania uzgodnień z 2010 r., że MOPR będzie opłacał czynsz i rachunki za energię elektryczną. Domagał się również przestrzegania art. 67 Konstytucji, podkreślając, że on wywiązuje się z uzgodnień, zakupując leki.

Decyzją z dnia ... 2015 r. nr ... Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. (dalej: Kolegium) utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał, że celem ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 163 ze zm., dalej: ups) jest wsparcie osoby lub rodziny w przezwyciężeniu trudnych sytuacji, o czym mowa w art. 2 ups, zaś nieodłączną cechą procesu pomocy jest aktywne współdziałanie wnioskodawcy oraz egzekwowanie jego zaangażowania, zgodnie z art. 4 ups. W ocenie organu rezygnacja z form pomocy zaproponowanych przez pracownika socjalnego (złożenie wniosku o zmianę mieszkania, nawiązanie kontaktu w programie "KLUCZ") jest wyrazem braku współdziałania wnioskodawcy z pracownikiem socjalnym w rozwiązaniu jego trudnej sytuacji życiowej. W tym zakresie organ wyjaśnił, że obowiązek ten stanowi następstwo zasady subsydiarności wyrażonej w art. 2 ust. 1 ups, a konstrukcja przedmiotowej zasady wskazuje, że organy pomocy społecznej nie wyręczają obywatela z obowiązku utrzymywania się w trudnej życiowo sytuacji, ale wymagają od niego aktywności w pokonywaniu niepowodzeń życiowych. Dalej Kolegium podniosło, że celem pomocy społecznej nie jest jednak systematyczne, comiesięczne wspieranie osób, które posiadają dochód przekraczający kryterium dochodowe, co ma miejsce w przypadku strony, gdyż pomoc społeczna jest instytucją przeznaczoną do działania doraźnego, a nie do stałego, comiesięcznego wspierania jednej osoby wymagającej pomocy. Organ odwoławczy powołał się przy tym m.in. na uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w P. z dnia 23 lipca 2014 r. o sygn. akt II SA/Po 359/14, w którym tutejszy Sąd stwierdził, że nieuiszczanie czynszu przez skarżącego nie stanowi nowego problemu, wynikającego z nagłych zdarzeń, lecz jest problemem nierozwiązanym już od paru lat, gdyż zaległości w jego zapłacie sięgają aż stycznia 2011 r. Organ stwierdził, że w tych okolicznościach nie można przyjąć, aby wniosek o spłatę zadłużenia czynszowego umotywowany był zaistnieniem szczególnie uzasadnionego przypadku, a więc wynikał z nadzwyczajnych zdarzeń, których skarżący nie mógł przewidzieć. Organ odwoławczy wskazał także na fakt, że tutejszy Sąd wyrokiem z dnia 25 września 2014 r. sygn. akt II SA/Po 647/14 oddalił skargę wnioskodawcy na decyzję Kolegium z dnia ... 2014 r. odmawiająca przyznania stronie pomocy finansowej na uregulowanie czynszu za miesiąc grudzień 2013 r. Oddalone zostały również skargi strony na decyzje Kolegium z dnia ... 2014 r. i ... 2014 r. (sygn. akt II SA/Po 13007/14 i II SA/Po 1304/14), a w uzasadnieniach wyroków WSA w P. wskazał, że problem nieuiszczania czynszu przez skarżącego, czy też innymi słowy braku środków na pokrycie kosztów wynajmu mieszkania nie stanowi nowego problemu, lecz problem nierozwiązany już od kilku lat, skoro zaległości w zapłacie czynszu sięgają aż stycznia 2011 r. dlatego nie można przyjąć, aby wniosek o udzielenie pomocy w zapłacie czynszu za marzec 2014 r. zmierzał do poprawy sytuacji skarżącego w tym zakresie. Udzielenie zaś pomocy w tym zakresie skutkowałoby powstanie sytuacji, w której organ wyręczałby skarżącego w niemal wszystkich kosztach związanych z utrzymaniem mieszkania, co nie stanowi czynnika motywującego do podejmowania przez stronę konkretnych wysiłków zmierzających do poprawy swojej sytuacji bytowej poprzez zmianę wysokości kosztów utrzymania mieszkania, czy przez uzyskanie obniżenia czynszu, czy zdobycia dodatku mieszkaniowego.