Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 14 stycznia 2016 r., sygn. II SA/Go 857/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Staniszewska (spr.) Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski Protokolant st. sekr. sąd. Monika Walentynowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi M.R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Prezydenta Miasta z dnia [...] r. nr [...].

Uzasadnienie

Postanowieniem z [...] czerwca 2015 r. nr [...] Prezydent Miasta - na podstawie art. 149 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267 ze zm., dalej: K.p.a) - po rozpatrzeniu wniosku M.R. z [...] czerwca 2015 r., odmówił wznowienia postępowania zakończonego ostateczną decyzją Prezydenta Miasta z [...] września 2014r. znak [...] o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie zespołu budynków mieszkaniowych wielorodzinnych wraz z przynależnym zagospodarowaniem terenu, na działkach nr [...].

Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie organ pierwszej instancji wskazał, że w orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się, że przymiot strony przysługuje właścicielom i użytkownikom wieczystym nieruchomości na której ma powstać inwestycja oraz właścicielom i użytkownikom wieczystym nieruchomości sąsiednich, to jest graniczących z terenem planowanej inwestycji. Właściciele lub użytkownicy wieczyści nieruchomości niesąsiadujących z terenem inwestycji, aby być uznani za stronę powinni wykazać wpływ wyniku postępowania na własny interes prawy lub obowiązek. Interes taki powinien być bezpośredni, realny, oparty na konkretnej normie prawa materialnego (podobnie orzekł NSA w wyroku z 22 lutego 2012 r., II OSK 2331/10). Za strony postępowania zakończonego przedmiotową decyzją o warunkach zabudowy uznano właścicieli i użytkowników wieczystych terenu objętego inwestycją oraz działek sąsiednich, graniczących bezpośrednio z tym terenem. Zgodnie z ustaleniami decyzji, oddziaływanie inwestycji nie może wykraczać poza granice terenu objętego decyzją. Zdaniem organu pierwszej instancji zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna objęta ustaleniami przedmiotowej decyzji, której oddziaływanie ograniczone musi być (zgodnie z zapisem w decyzji) do terenu inwestycji, nie wpłynie w żaden sposób na swobodę korzystania i ewentualnego nowego zagospodarowania zabudowanej działki stanowiącej własność wnioskodawcy. Nieruchomość nr [...], której wnioskodawca jest właścicielem nie graniczy, jak przyznaje sam wnioskodawca, z terenem inwestycji, a swoje uprawnienie do posiadania przymiotu strony M.R. wywodzi jedynie z prawa własności niezabudowanej nieruchomości położonej w odległości 5m od granic terenu inwestycji i domniemanych przyszłych uciążliwości, nie mających oparcia w przepisach prawa materialnego. W złożonym wniosku o wznowienie postepowania nie wskazano żadnego konkretnego przepisu prawa materialnego z którego wynikałby interes prawny do udziału w postępowaniu zakończonym wydaniem ostatecznej decyzji z [...] września 2014 r. znak [...]. Z samego faktu posiadania nieruchomości w niewielkiej odległości od terenu inwestycji nie można wywieść uprawnienia do posiadania przymiotu strony w sprawie zakończonej ww. decyzją. Brak przymiotu strony w postępowaniu zakończonym wydaniem decyzji o warunkach zabudowy przesądza o tym, że wnioskodawca nie jest stroną w postępowaniu wznowieniowym. Nie posiadając przymiotu strony w postępowaniu zakończonym ostateczną decyzją, wnioskodawczyni nie może skutecznie żądać wznowienia postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a.