Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 13 stycznia 2016 r., sygn. I SA/Gl 792/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Randak (spr.), Sędziowie WSA Bożena Suleja-Klimczyk, Anna Tyszkiewicz-Ziętek, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 13 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi J. K. na postanowienie Poczty Polskiej S.A. Centrum Obsługi Finansowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] Dyrektor Centrum Obsługi Finansowej w K., działając na podstawie art. 34 § 2, art. 17 § 1a i art. 18 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm. - dalej u.p.e.a.) w związku z art. 7 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 21 kwietnia 2005r. o opłatach abonamentowych (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 1204) oraz art. 138 § 1 w zw. z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 267 z późn zm. - dalej k.p.a.) - po rozpoznaniu zażalenia J.K.(dalej strona lub zobowiązany) na postanowienie Poczty Polskiej S.A. z dnia [...] r. o nieuwzględnieniu zarzutów na prowadzone postępowanie egzekucyjne - utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji.

Zaskarżone rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Zobowiązany, reprezentowany przez pełnomocnika w osobie adwokata, w dniu 9 czerwca 2015 r. złożył zarzuty w sprawie prowadzonego postępowania egzekucyjnego zarzucając naruszenie art. 33 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 1619 ze zm.) - dalej jako "u.p.e.a." poprzez prowadzenie egzekucji pomimo nieistnienia obowiązku oraz art. 33 § 1 pkt 4 (błędnie wskazanego jako pkt 1) u.p.e.a. poprzez prowadzenie egzekucji pomimo błędu co do osoby zobowiązanego. W uzasadnieniu podniósł, że prowadzona egzekucja dotyczy opłat za abonament RTV za okres od stycznia 2009 r. do marca 2014 r. podczas gdy zobowiązany od maja 2008 r. nie posiadał odbiornika radiofonicznego ani telewizyjnego. Wskazał, że posiadany przez niego odbiornik telewizyjny popsuł się. Ponadto podniósł, że zgodnie z § 5 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 25 września 2007 r. w sprawie warunków i trybu rejestracji odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych (Dz. U. Nr 187, POZ. 1342) - dalej jako "Rozporządzenie z dnia 25 września 2007 r.", dotychczasowe dowody zarejestrowania odbiorników w formie imiennej książeczki abonamentowej za używanie odbiorników stanowią dowód ich zarejestrowania nie dłużej niż przez okres dwunastu miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia, przy czym operator publiczny w terminie dwunastu miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia z urzędu nadaje posiadaczom imiennych książeczek, o których mowa w ust. 1, indywidualny numer identyfikacyjny. O nadaniu numeru operator publiczny powiadamia użytkownika, przesyłając zawiadomienie określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. Podsumowując stwierdził, że w przedmiotowym okresie nie posiadał odbiornika, albowiem go wyrejestrował, a także nie otrzymał powiadomienia o nadaniu nowego imiennego numeru identyfikacyjnego. Powyższe świadczy zatem o braku po jego stronie obowiązku zapłaty opłat za abonament we wskazanym okresie, oraz może świadczyć, że nastąpił błąd co do osoby zobowiązanego, zwłaszcza, że powołany przez wierzyciela numer identyfikacyjny nie dotyczy skarżącego. Ostatecznie wskazał, że to po stronie wierzyciela ciąży obowiązek wykazania istnienia wierzytelności wobec zobowiązanego.