Wyrok WSA w Lublinie z dnia 2 grudnia 2015 r., sygn. I SA/Lu 609/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz-Roicka (sprawozdawca) Sędziowie WSA Małgorzata Fita WSA Grzegorz Wałejko Protokolant specjalista Marta Ścibor po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 2 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi M. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2012 r. I. oddala skargę, II. przyznaje od Skarbu Państwa adwokatowi P. D. wynagrodzenie w kwocie [...]zł (dwieście dwadzieścia jeden złotych i czterdzieści groszy), w tym podatek VAT, za pomoc prawną udzieloną z urzędu, a ponadto kwotę [...]zł (siedemnaście złotych) tytułem zwrotu wydatków.

Uzasadnienie

I SA/Lu 609/15

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r., Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu odwołania M. D. od decyzji Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w [...] z dnia [...] r., znak: [...] określającej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 rok w kwocie 2.049,00 zł - utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. W jej uzasadnieniu podano, że skarżąca w złożonym zeznaniu PIT-37 za 2012 r. zawyżyła o 556,02 zł odliczenie od podatku z tytułu ulgi prorodzinnej oraz nieprawidłowo odliczyła od dochodu wydatki z tytułu użytkowania sieci Internet (zawyżyła o 4,19 zł). Organ I instancji, w podstawie prawnej decyzji powołał przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, ze zm., dalej: "u.p.d.o.f."), w brzmieniu obowiązującym w roku 2012, dotyczące m. in. odliczenia od podatku ulgi z tytułu wychowywania dzieci (art. 27f) oraz odliczenia od dochodu wydatków ponoszonych przez podatnika z tytułu użytkowania sieci Internet (art. 26 ust. 1 pkt 6a i ust. 7 pkt 1). Według niego, podatniczka mogła odliczyć od podatku ulgę z tytułu wychowywania dziecka w wysokości 556,02 zł, stanowiącą 1/2 kwoty ulgi za rok wynoszącej 1112,04 zł, gdyż pozostałą kwotę ulgi, w równej części, odliczył ojciec dziecka, natomiast od dochodu mogła odliczyć kwotę 516,46 zł jako faktyczne wydatki z tytułu użytkowania sieci Internet. W odwołaniu skarżąca nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, w części dotyczącej odmowy uznania wyłącznie jej prawa do odliczenia całej kwoty ulgi na dziecko (1.112,04 zł), wskazała na siebie, jako rodzica u którego dziecko faktycznie przebywa. Wyraziła stanowisko, że tylko jej przysługuje prawo do tzw. ulgi prorodzinnej, natomiast takie prawo nie przysługuje ojcu dziecka, byłemu mężowi. W odwołaniu nie odnosiła się do zakwestionowanej przez organ pierwszej instancji kwoty odliczonej od dochodu z tytułu poniesionych wydatków na sieć Internet. Dyrektor Izby Skarbowej w rozpoznaniu odwołania, stwierdził na wstępie, że od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27 u.p.d.o.f., podatnik ma prawo odliczyć kwotę - obliczoną zgodnie z art. 27f ust. 2 - na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym: 1) wykonywał władzę rodzicielską, 2) pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało, 3) sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą (ust. 1). Odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, z tym że odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko: 1) na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych wstąpiło w związek małżeński (ust. 2). Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim, którzy kwotę ulgi mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej (ust. 4). Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci, zaś na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności: 1) odpis aktu urodzenia dziecka, 2) zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka, 3) odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą, 4) zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły (ust. 5). Z przytoczonych regulacji - zdaniem organu odwoławczego - wynika, że odliczenie stanowiące realizację prawa do ulgi prorodzinnej dokonywane jest w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 u.p.d.o.f. Nie oznacza to jednak, że samo w sobie uwzględnienie odliczenia, kwota odliczenia, inne dane ujęte w zeznaniu, w związku z odliczeniem lub całkowity brak odliczenia stanowi lub może stanowić o tym, czy podatnikowi w ogóle przysługuje prawo do ulgi, a jeśli tak - w jakim zakresie. W przepisach u.p.d.o.f., ani w innych przepisach prawa nie znajduje uzasadnienia pogląd, iż w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podatnicy wykazują uzgodnioną proporcję w zakresie odliczenia ulgi prorodzinnej, co stanowi oświadczenie o zamiarze skorzystania z tej ulgi (za oznaczony czas i w związku z wykonywanie władzy rodzicielskiej w stosunku do konkretnego dziecka), a pochodną tego oświadczenia jest powstanie prawa do określonej części (kwoty) ulgi prorodzinnej i, w konsekwencji, do jej odliczenia. Podobnie nie znajduje uzasadnienia stanowisko, że korekta zeznania w zakresie uwzględnienia odliczenia lub kwoty odliczenia ulgi świadczy, sama w sobie, o jednostronnej zmianie uzgodnionej wcześniej między rodzicami proporcji, w jakiej mieli oni realizować prawo do ulgi.