Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 24 padziernika 2011 r., sygn. I SA/Gd 939/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Kwarcińska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Sławomir Kozik, Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Beata Jarecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 24 października 2011 r. sprawy ze skargi G.S. i Z.S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 3 marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 rok oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 28 grudnia 2006 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego określił skarżącym Z. S. i G. S. wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r. w kwocie 61.348,00 zł.

Z przedstawionego przez organ I instancji stanu faktycznego wynika, że w roku 2001 G. i Z. S. prowadzili w ramach spółki cywilnej "A" działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami spożywczymi i przemysłowymi. W złożonym za ten rok zeznaniu o wysokości wspólnych dochodów małżonkowie wykazali łączny dochód w kwocie 64.078,46 zł. Podatek należny nie wystąpił. W wyniku postępowania kontrolnego i podatkowego stwierdzono, że księgi rachunkowe prowadzone były przez podatników nierzetelnie i wadliwie w części dotyczącej przychodów oraz poniesionych kosztów. Stwierdzona nierzetelność ksiąg rachunkowych polegała m.in. na sprzeczności ekonomicznej pomiędzy wykazywanym w poszczególnych miesiącach przychodem ze sprzedaży towarów i materiałów a dokonanymi zakupami, wadliwym sporządzaniu raportów kasowych, braku jednolitych zasad księgowania kosztu własnego sprzedanych towarów, nieadekwatnym do dokonywanych operacji stanie gotówki w kasie. Analizując raporty fiskalne dobowe i okresowe stwierdzono, że w sklepie nr 2 jedna kasa nie funkcjonowała w ogóle, a wydruki fiskalne z drugiej kasy sporządzane były przed zamknięciem sklepu. W sklepie nr 3 jedna kasa nie była w ogóle wykorzystywana, a druga kasa rejestrowała sprzedaż tylko w wybranych dniach i wówczas obroty na tej kasie były znacznie wyższe niż na kolejnej kasie funkcjonującej cały rok. W sklepie nr 4 rejestrowano sprzedaż na jednej tylko kasie. W sklepie nr 5 dokonywano sprzedaży w trybie niefiskalnym i nie wykazywano przychodu z tej sprzedaży w raportach kasowych. Nadto organ podatkowy zakwestionował zasadność zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu niektórych wydatków w łącznej kwocie 21.716,39 zł, w tym strat w towarach handlowych wynikających z dwóch protokołów ze sklepu nr 3 z uwagi na brak uprawdopodobnienia powstania takich strat. Organ uznając, że dane wynikające z prowadzonych przez podatników ksiąg podatkowych nie pozwalają na określenie podstawy opodatkowania, określił ją w drodze oszacowania na podstawie art. 23 § 3 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), zwanej dalej O.p. Organ podatkowy przy zastosowaniu metody kosztowej oszacował spółce przychód ze sprzedaży towarów w kwocie 3.406.042,90 zł, przyjmując średnią marżę stosowaną przez podatników (według oświadczenia) w wysokości 16,5% oraz zeznany koszt własny sprzedaży towarów. Łączny przychód spółki wyniósł 3.583.867,34 zł. W konsekwencji określono dochód spółki w kwocie 218.681,70 zł oraz dochód przypadający na każdego ze wspólników (według 50% udziału) w kwocie 61.348,00 zł.