Wyrok WSA w Krakowie z dnia 15 grudnia 2015 r., sygn. II SA/Kr 1186/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Niżnik - Dobosz Sędziowie : WSA Mariusz Kotulski WSA Aldona Gąsecka - Duda (spr.) Protokolant : st. sekr. sąd. Teresa Jamróz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia 15 lipca 2015 r., znak: [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącego K. K. kwotę 500 zł (pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 15 lipca 2015 r., znak: [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednol. Dz.U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.), oraz art. 81 ust. 1 i art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jednol. Dz.U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołań K. K. i E. S., Wojewoda Małopolski utrzymał w mocy decyzję Nr [...] Prezydenta Miasta K. z dnia 6 marca 2015 r. znak: [...]., którą na wniosek inwestora E. Z. zatwierdzono projekt budowlany i udzielono pozwolenia na budowę dla inwestycji pn.: budowa w zabudowie bliźniaczej budynku mieszkalnego jednorodzinnego - segment nr I wraz z instalacjami wewnętrznymi: energii elektrycznej z wewnętrzną linią zalicznikową (wzl), wod.- kan., c.o., gazu oraz utwardzeniem fragmentu terenu położonego na działkach nr [...], nr [...], obr. [...] w K. przy ul K., jako I etap zamierzenia inwestycyjnego pn.: budowa dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej na działkach nr [...] nr [...] , obr. [...] w K. przy ul. K. obszarze oddziaływania obiektu wskazano działki nr [...], nr [...], nr [...]nr [...], obr. [...] w K.

Orzekając w ten sposób Wojewoda M. nawiązał do zaskarżonej decyzji. Wyjaśnił że odwołania wniesiono w terminie i pochodzą one od stron albowiem K. K. i jego żona E. S. są właścicielem działki nr [...], zabudowanej domem jednorodzinnym, która znajduje się w obszarze oddziaływania obiektu projektowanego na sąsiedniej działce nr [...]. Skarżący zarzucili wydanie decyzji organu pierwszej instancji z naruszenie przepisów prawa materialnego i proceduralnego, w tym rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. I tak, E. S. zarzuciła zatwierdzenie projektu budowlanego, w którym długość elewacji frontowej budynku przekracza 20 m przez co został naruszony § 9 ust. 3 pkt 1 lit. h obowiązującego na terenie inwestycji miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wskazała na błędne uznanie, że elewacją frontową jest elewacja północna budynku o długości ok. 8 m (równoległa do ul. K.) podczas gdy długość projektowanych budynków wynosi kilkadziesiąt metrów. Ponadto jej zdaniem, planowana inwestycja spowoduje nadmierne zacienienie istniejącego budynku na działce nr [...] i naruszenie § 13 rozporządzenia. Następnie wskazała na naruszenie art. 5 ust. 1 pkt 9, ponieważ realizacja przedmiotowej inwestycji uniemożliwi korzystanie z instalacji solarnych funkcjonujących w budynku na działce nr [...]. Jednocześnie oświadczyła w kwestii odprowadzenia ścieków z planowanej inwestycji, że nie wyraża zgody na wykonanie przyłącza kanalizacji sanitarnej i podłączenie do istniejącej studzienki kanalizacyjnej usytuowanej na działce nr [...], będącej jej własnością, przy czym zauważyła, że fakt ustanowienia ograniczonego prawa rzeczowego na rzecz [...]PWiK nie ma w tej sprawie żadnego znaczenia. Podsumowując, zarzuciła planowanej inwestycji niezgodność z prawem budowlanym polegającą na zbyt bliskim usytuowaniu planowanego budynku względem istniejącego budynku mieszkalnego na działce nr [...] oraz samej granicy działki, jak również w stosunku do istniejącej sieci kanalizacyjnej. Na zakończenie zwróciła uwagę na to, że nałożony na inwestorów postanowieniem obowiązek usunięcia nieprawidłowości w dokumentacji technicznej nie został spełniony w należyty sposób, gdyż są to jedynie ogólnikowe stwierdzenia opisane przez projektanta, nie poparte żadnymi opracowaniami, czy też ekspertyzami. K. K. zarzucił naruszenie: - art. 7 i 77 § 1 k.p.a. poprzez nieustalenie w sposób prawidłowy i zupełny stanu faktycznego sprawy; - art. 10 § 1 k.p.a. poprzez niezapewnienie czynnego udziału stron w postępowaniu; - art. 107 § 3 w zw. z art. 9 k.p.a. poprzez zbyt skrótowe, ogólnikowe i niepełne uzasadnienie zaskarżonej decyzji; - art. 33 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 oraz 9 P.b. w zw. z § 14 ust. 1-5 rozporządzenia poprzez zatwierdzenie projektu budowlanego dla inwestycji, która nie może samodzielnie funkcjonować, ponieważ nie został zaprojektowany wjazd na teren inwestycji ani nie wykazano, że istnieje taki wjazd, który zapewni dostęp inwestycji do drogi publicznej; - § 12 ust. 5 pkt 2 rozporządzenia poprzez zaprojektowanie budynku w odległości poniżej 4 m od granicy sąsiedniej działki budowlanej, pomimo iż w projektowanym budynku znajduje się okno dachowe zwrócone w stronę tejże sąsiedniej działki, co jest naruszeniem przepisów rażącym ( art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.); - § 9 ust. 3 pkt 1 lit. h obowiązującego na terenie inwestycji miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru Opatkowice-Zachód, przyjętego uchwałą nr XCIII/932/05 Rady Miasta Krakowa z dnia 9 listopada 2005 r. poprzez zatwierdzenie projektu budowlanego, w którym długość elewacji frontowej budynku przekracza 20 m; - art. 5 ust. 1 pkt 9 P.b. poprzez zatwierdzenie projektu budowlanego naruszającego uzasadnione interesy osób trzecich, którego realizacja uniemożliwi korzystanie z instalacji solarnych zamontowanych i funkcjonujących w budynkach na działkach nr [...] i [...]; - § 13 rozporządzenia poprzez zatwierdzenie projektu budowlanego dla inwestycji, która spowoduje nadmierne zacienienie budynków na działkach nr [...] i nr [...]- art. 28 P.b. w zw. z art. 10 § 1 k.p.a. poprzez brak wyznaczenia obszaru oddziaływania projektowanego obiektu i nieustalenie kręgu stron postępowania.