Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Postanowienie WSA w Opolu z dnia 9 listopada 2015 r., sygn. II SA/Op 267/15

Prawo pomocy

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. P. na Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu w przedmiocie wymierzenia grzywny za bezczynność organu po wyroku sądu uchylającym decyzję wydaną w sprawie robót budowlanych na skutek wniosku S. P. z dnia 8 października 2015 r. o zwolnienie od kosztów sądowych postanawia: odmówić zmiany postanowienia z dnia 10 września 2015 r., sygn. akt II SA/Op 267/15, o przyznaniu skarżącemu prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie z połowy kosztów sądowych oraz w pozostałym zakresie odmawiającym przyznania prawa pomocy .

Uzasadnienie

S. P. domagał się we wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu wymierzenia Opolskiemu Wojewódzkiemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w Opolu grzywny za bezczynność po wyroku Sądu uchylającym decyzję wydaną w sprawie robót budowlanych polegających na remoncie wewnętrznej drogi dojazdowej w [...] na działce nr [...].

W dniu 8 lipca 2015 r. (data stempla pocztowego) S. P. w odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego od skargi, doręczone mu w dniu 7 lipca 2015 r., złożył na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. Uzasadniając wniosek wskazał, że jest osobą starszą, schorowaną i bezrobotną, z orzeczoną 20 % niezdolnością do wykonywania pracy, oczekującą w listopadzie tego roku na kolejne badanie tej niezdolności. Podał, że utrzymuje się z zasiłku dla bezrobotnych w wysokości [...], w tym [...] stanowią koszty mieszkania, a pozostałe [...] gwarantuje mu minimalne zabezpieczenie społeczne. Skarżący określił koszt wyżywienia miesięcznego na kwotę ok. [...], a opłat z tytułu: energii elektrycznej - [...], telefonu - [...], komunikacji - [...], korzystania z basenu - [...] oraz wskazał, że ponosi nadto wydatki z tytułu kupna gazet, kosztów utrzymania mieszkania, czy "kosztów towarzyskich" w zależności od zaoszczędzonych na innych kosztach kwot. Stwierdził, że do kosztów utrzymania dochodzą jeszcze koszty związane z utrzymaniem więzi rodzinnych, tj. pozostającą w kraju żoną i dziećmi, które uczą się, względnie studiują. Wyjaśnił, że wynajęcie pokoi we wspólnym domu nie wchodzi w rachubę ze względu na to, że są one zamieszkałe przez jego dzieci i nie ma do nich odrębnego wejścia. Niemożliwe jest też wzięcie pożyczki pod zastaw domu, ze względu na wysokość pożyczki i brak stałego miejsca zamieszkania na terenie Polski. Podał, że posiada majątek w postaci 1/3 domu o powierzchni 130 m², są to dwa pokoje mające około 40 m² oraz 1/3 działki budowlanej o powierzchni 1500 m² - obydwie nieruchomości stanowią współwłasność z żoną.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00