Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 12 sierpnia 2015 r., sygn. I SA/Bk 691/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz (spr.), Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, sędzia WSA Andrzej Melezini, Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Świętochowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2015 r. sprawy ze skargi E. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od maja do grudnia 2008 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w B. decyzją z [...] lipca 2013 r.,

nr [...] utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B.z [...] kwietnia 2013 r., nr [...], w której określono Pani E. S. (w dalszej części uzasadnienia zwanej Skarżącą) zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące maj - grudzień 2008 r. w wysokości odmiennej od zadeklarowanej.

Organy obu instancji ustaliły, że Skarżąca nie zaewidencjonowała obrotu nieruchomościami. W okresie od maja 2008 r. do listopada 2010 r. Skarżąca wspólnie z małżonkiem zrealizowała 16 transakcji sprzedaży nieruchomości stanowiących ich współwłasność w częściach ułamkowych (po ½ każdy). Zdaniem organów, okoliczności zakupu i sprzedaży wskazują, że były one nabywane w celach wyłącznie zarobkowych, co rodziło skutek ich opodatkowania.

Organ II instancji na podstawie analizy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - dalej

w skrócie "u.p.t.u.", a także orzecznictwa sądów administracyjnych przyjął,

że decydujące znaczenie dla oceny, czy dany podmiot jest podatnikiem VAT, powinien mieć zamiar nabycia gruntów, które są następnie sprzedawane przez nabywcę. Jeśli z okoliczności sprawy wynika, że zamiarem nabycia było późniejsze odsprzedanie gruntów, to zasadniczo należałoby takiego sprzedawcę uznać

za podatnika VAT w zakresie tych sprzedaży. Organ stwierdził, że ustalając zamiar należy wziąć pod uwagę całokształt okoliczności sprawy, w tym czas dzielący nabycie od sprzedaży, okoliczności sprzedaży i inne znamiona działań podejmowanych przez podmiot realizujący transakcje.