Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 czerwca 2015 r., sygn. III SA/Wa 956/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Beata Sobocha, Sędziowie sędzia WSA Agnieszka Krawczyk (sprawozdawca) sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz, Protokolant starszy referent Iwona Choińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi T. S.A. z siedzibą w W. (dawniej: P. S.A. z siedzibą w W.) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za I kwartał 2011 r. oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu 9 listopada 2011r. do [...] Urzędu Skarbowego w W. wpłynął, wraz z korektą deklaracji VAT-7D za I kwartał 2011r., wniosek T. SA w W. (dawniej P. SA) o stwierdzenie nadpłaty w podatku od towarów i usług za I kwartał 2011r. w wysokości 756.875,00 zł. W uzasadnieniu wniosku Skarżąca wskazała, iż nadpłacony podatek VAT był wynikiem ostrożnościowego zapłacenia przez spółkę VAT należnego niewykazanego na wystawionych przez spółkę fakturach za usługi telekomunikacyjne. Mianowicie, Spółka zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dacie wystawienia tych faktur opodatkowała ujęte na tych fakturach usługi telekomunikacyjne stawką 22%. Zgodnie z przepisami ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm. - dalej: "u.p.t.u.") moment rozpoznania obowiązku podatkowego dla tych już wystawionych faktur przypadał w dniu upływu terminu płatności kwoty z faktury w 2011 r., gdy stawka podatku dla usług telekomunikacyjnych wynosiła 23%. Ustawodawca w takiej sytuacji zaprojektował przepisy przejściowe, zgodnie z którymi spółka powinna podzielić usługi świadczone na te świadczone przed i po zmianie przepisów i do usług świadczonych po zmianie przepisów zastosować nową stawkę podatku (art. 41 ust. 14d u.p.t.u.). Wyjaśniła, że w celu praktycznego wykonania tego przepisu ustawodawca ustalił, że na fakturze za następny okres rozliczeniowy podatnik może wykazać dodatkowo podatek w wysokości różnicy pomiędzy stawkami dla usług ujętych na poprzedniej fakturze a wyświadczonych już po zmianie stawki (art. 41 ust. 14e ustawy). Spółka oceniła, że opisane powyżej przepisy przejściowe przewidziane przez ustawodawcę nie mogą być zastosowane z uwagi na ich niezgodność z podstawowymi zasadami państwa prawa, a w szczególności z zasadą niedziałania prawa wstecz (lex retro non agit). Niemniej jednak stosując zasadę ostrożności, spółka w deklaracji VAT-7D za I kwartał 2011r. w pozycji 30 wykazała dodatkowo, w stosunku do faktycznie naliczonego na fakturach wystawionych abonentom w grudniu 2010 r., z terminem płatności w 2011r., kwotę 1% podatku od części wartości abonamentów zafakturowanych w 2010 r. wyliczoną w oparciu o proporcję liczby dni przypadających w styczniu 2011 r. w stosunku do liczby dni okresu rozliczeniowego. Ogólna kwota tego dodatkowego jednego procenta jaką spółka wykazała w deklaracji ponad kwotę faktycznie wykazaną na fakturach wystawionych klientom to 756 875,00 zł. Spółka podkreśliła ponadto, że nie wystawiła korekt do faktur z grudnia 2010 r., z tytułu zwiększenia stawki podatku VAT z 22% do 23%, ani też nie zdecydowała się na rozliczenie tego 1% na kolejnych fakturach wystawionych w 2011 r. W konsekwencji kwota podatku 756.875,00 zł została pokryta ze środków własnych spółki. Nie została zafakturowana klientom ani przeniesiona na nich w inny sposób.