Wyrok WSA w Krakowie z dnia 9 czerwca 2015 r., sygn. III SA/Kr 323/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Janusz Bociąga Sędziowie WSA Dorota Dąbek (spr.) WSA Maria Zawadzka Protokolant Starszy referent Ewelina Kalita po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w A na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 22 stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej skargę oddala.

Uzasadnienie

wyroku WSA w Krakowie z dnia 9 czerwca 2015r.

Decyzją z dnia [...] 2014r. nr [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego nałożył na A sp. z o.o. z siedzibą w A karę pieniężną w wysokości 5100 zł. Kara ta stanowi sumę kar pieniężnych za stwierdzone naruszenia przepisów dotyczących transportu drogowego, polegające na: 1) nierejestrowaniu za pomocą urządzenia rejestrującego lub cyfrowego urządzenia rejestrującego na wykresówce lub karcie kierowcy wskazań w zakresie prędkości pojazdu, aktywności kierowcy i przebytej drogi; 2) skróceniu dziennego czasu odpoczynku, przy wykonywaniu przewozu drogowego o czas powyżej 15 minut do jednej godziny. Powyższe naruszenia ustalono podczas kontroli drogowej zespołu pojazdów, składającego się z ciągnika siodłowego marki Mercedes Benz o nr rej. [...] i naczepy marki Schmitz o nr rej. [...], przeprowadzonej w dniu 26 kwietnia 2014r. na drodze krajowej [...], w miejscowości C. Zatrzymanym zespołem pojazdów, w imieniu przedsiębiorstwa transportowego, kierował A. P., który wykonywał przewóz drogowy w ramach krajowego transportu drogowego rzeczy. Przebieg oraz wyniki kontroli opisano w protokole kontroli nr [...] z dnia 26 kwietnia 2014r.

Od powyższej decyzji A sp. z o.o. z siedzibą w A złożyła odwołanie, domagając się jej uchylenia i umorzenia postępowania administracyjnego. Zaskarżonej decyzji strona zarzuciła naruszenie prawa materialnego, tj. art. 92a w związku z art. 92 ustawy o transporcie drogowym, poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie w/w norm prawnych oraz uchybienia formalne poprzez wprowadzenie w błąd oraz zastosowanie do analizy zapisów na karcie kierowcy za pomocą programu informatycznego bez dopuszczenia Głównego Urzędu Miar. W uzasadnieniu odwołania Spółka podniosła, iż decyzja opiera się na domniemaniu określenia podmiotu (sprawcy) nieprawidłowości, w sytuacji ewidentnego braku wpływu przewoźnika drogowego na samoistne działanie osoby prowadzącej samochód - kierowcy. Strona uważa, iż jako przedsiębiorca, nie powinna ponosić sankcji za naruszenia popełnione przez jej pracownika. Nie miała bowiem wpływu na zachowanie kierowcy, który prowadził pojazd, nie posługując się kartą kierowcy. Spółka uważa, że dopełniła wszelkich niezbędnych starań i obowiązków wymaganych od przewoźnika drogowego, tj. m.in. nie wywiera presji na kierowców, nie uzależnia wynagrodzenia od ilości przejechanych kilometrów ani przewiezionego ładunku oraz właściwie planuje zadania przewozowe. Zatem zgodnie z treścią art. 92b ustawy o transporcie drogowym, wobec niej nie powinna być nałożona kara pieniężna.