Wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 czerwca 2015 r., sygn. II SA/Kr 504/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) Sędziowie : WSA Mirosław Bator WSA Jacek Bursa Protokolant : st. sekr. sąd. Teresa Jamróz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi "B" spółka z o.o. spółka komandytowa w W. na decyzję Wojewody [...] z dnia 2 marca 2015 r., znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania skargę oddala.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta K. decyzją z dnia 19 grudnia 2013 r. nr [...] znak: [...] wniósł sprzeciw wobec zamiaru wykonania robót budowlanych przez A; Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w W. określonych jako instalacja reklamy na istniejącej, zalegalizowanej konstrukcji z zachowaniem rozmiarów jej ekspozycji wraz z oświetleniem w oparciu o istniejącą instalację elektryczną na budynku przy [...] , usytuowanym na działce nr [...] obr. [...] . Jako podstawa prawna decyzji wskazany został między innymi art. 30 ust. 2 Prawa budowlanego. W uzasadnieniu wyjaśniono, że zgłaszający nie przedstawił wyjaśnień dotyczących legalności konstrukcji na której planowana jest instalacja reklamy, nie przedstawiono szkiców ani rysunków urządzenia reklamowego, sposobu jego wykonania, a ponadto brak było ostatecznego pozwolenia konserwatorskiego ze względu na lokalizację zgłaszanych robót na terenie urbanistycznym wpisanym do rejestru zabytków pod nr [...] .

Decyzję powyższą doręczono pełnomocnikowi spółki na zasadzie art. 44 § 4 i § 1 K.p.a. (akta administracyjne sprawy, karta nr [...] ).

Od decyzji w ustawowym terminie odwołała się A. Sp. z o.o. Sp.k. zarzucając, że orzeczono o sprzeciwie w stosunku do robót, które nie wymagają ani zgłoszenia ani pozwolenia na budowę. Zarzucono ponadto, że przywołana w decyzji podstawa prawna nie stanowi samoistnej podstawy prawnej do wniesienia sprzeciwu. Zarzucono również, że sprzeciw wniesiono po upływie 30-dniowego terminu do jego wniesienia, a ponadto naruszono art. 391 K.p.a. poprzez pominięcie doręczenia decyzji za pomocą środków komunikacji elektronicznej pomimo złożenia stosownego wniosku.