Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 16 czerwca 2015 r., sygn. I SA/Bd 211/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirella Łent Sędziowie: Sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz Sędzia WSA Jarosław Szulc (spr.) Protokolant: Referent- stażysta Katarzyna Gołda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi M. Ł. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. określił stronie wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. w kwocie [...] zł. Organ pierwszej instancji stwierdził, iż podatnik zaniżył należny podatek dochodowy od osób fizycznych o łączną kwotę [...] zł w wyniku zawyżenia kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności o kwotę [...] zł z tytułu zaliczenia do nich wydatków inwestycyjnych dotyczących zakupu materiałów remontowych; wydatku wynikającego z noty obciążeniowej dotyczącej jednorazowej spłaty leasingowanego auta, w związku z całkowitą szkodą pojazdu; wydatków związanych z podróżami służbowymi oraz wydatków z tytułu zakupu usług marketingowych, menadżerskich, obsługi prawnej i pośrednictwa w organizacji handlu.

W złożonym odwołaniu strona wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji zarzucając błędną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego i przyjęcie, że w ramach prowadzonej działalności podatnik zaniżył w 2010 r. należny podatek dochodowy od osób fizycznych o kwotę [...] zł, w szczególności poprzez zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących zakupu usług marketingowych, menadżerskich, obsługi prawnej i pośrednictwa w organizacji handlu w łącznej kwocie [...] zł, pomimo przedstawienia dowodów potwierdzających wykonanie przedmiotowych usług, tj. faktur VAT, zawartych w tym zakresie umów (kontraktów), dowodów z przesłuchania świadka T. S. oraz wyjaśnień złożonych przez stronę. Zdaniem skarżącego, wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych została ustalona w sposób całkowicie dowolny, w oderwaniu od materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy, a w szczególności z uchybieniem zasadzie logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Do pozostałych ustaleń zawartych w zaskarżonej decyzji podatnik nie wniósł zarzutów.