Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 maja 2015 r., sygn. III SA/Wa 2070/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Beata Sobocha (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz, sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska, Protokolant referent stażysta Magdalena Gajewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 maja 2015 r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej umarzającej postępowanie w sprawie prawidłowości rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] marca 2013 r., po rozpatrzeniu odwołania Skarżącego - M. P., Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...] grudnia 2012 r. Przedmiotem powyższych decyzji była odmowa uchylenia, po wznowieniu postępowania z inicjatywy Skarżącego, ostatecznej decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] stycznia 2010 r., utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w C. z dnia [...] października 2009 r., umarzającej postępowanie w sprawie prawidłowości rozliczenia przez Skarżącego podatku dochodowego za 2006 r.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Dyrektor wyjaśnił, że w dniu 12 kwietnia 2012 r. Skarżący wystąpił z wnioskiem o wznowienie postępowania podatkowego zakończonego powołaną wyżej ostateczną decyzją z dnia [...] stycznia 2010 r. umarzającą postępowanie podatkowe. Jako podstawę prawną wniosku Skarżący wskazał art. 240 § 1 pkt 4, pkt 5 i pkt 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - dalej "O.p.".

W ocenie organu należało odmówić uchylenia ostatecznej decyzji z dnia [...] stycznia 2010 r., gdyż w sprawie nie zaistniały przesłanki wznowienia. Skarżący uchybił terminowi, o którym mowa w art. 241 § 2 pkt 1 O.p., do złożenia wniosku o wznowienie postępowania na podstawie art. 240 § 1 pkt 4 tej ustawy. Czynności tej dokonał bowiem po upływie dwóch lat od dnia powzięcia wiadomości o decyzji ostatecznej. Pisma załączone do wniosku, kierowane do różnych instytucji, nie są zaś dowodami, o których mowa w art. 240 § 1 pkt 5 O.p. Skarżący nie wskazał zaś, który organ i w jakim zakresie (na jakiej podstawie prawnej) miałby zająć stanowisko w sprawie. Nie wystąpiła zatem także przesłanka przewidziana w art. 240 § 1 pkt 6 O.p.