Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 5 maja 2015 r., sygn. II SA/Ol 237/15

Dnia 5 maja 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 maja 2015 roku sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Inspektora Transportu Drogowego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym - oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]"Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego - na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1414 ze zm., dalej jako: u.t.d.) - nałożył na "[...]" S.A. w O. karę pieniężną w wysokości 7350 zł za naruszenie art. 92a ust. 1, 3 i 6 u.t.d. oraz lp. 5.4.1.i 5.4.2. oraz 5.3.1. i 5.3.2. załącznika nr 3 do u.t.d. tj. za skrócenie dziennego czasu odpoczynku oraz za skrócenie tygodniowego czasu odpoczynku kierowców. W uzasadnieniu podano, że naruszenia te wykryto podczas kontroli przedsiębiorstwa, która obejmowała okres od dnia 17 stycznia 2013r. do dnia 17 stycznia 2014r. i której przedmiotem były między innymi kwestie dotyczące przestrzegania przepisów odnośnie okresów prowadzenia pojazdu i obowiązkowych przerw oraz czasu odpoczynku kierowców. Podniesiono, iż w sytuacji, gdy kierowca w danym tygodniu w poszczególnych dniach wykonywał przewozy w ramach komunikacji miejskiej w O., a w pozostałych dniach w tym samym tygodniu prowadził autobusy w ramach dalekobieżnej linii regularnej, której trasa przekraczała 50km, to do rozliczania norm zastosowanie mają przepisy Rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85. Na podstawie okazanych do kontroli kart pracy i wynagrodzenia kierowców, wykresówek kierowców oraz zaświadczeń kierowców potwierdzających fakt nieprowadzenia pojazdu we wskazane dni stwierdzono naruszenia norm czasu pracy kierowców, polegające na skróceniu tygodniowego okresu odpoczynku 3 kierowców. Podniesiono, iż zgodnie z treścią art. 8 Rozporządzenia (WE) nr 561/2006 w ciągu dwóch kolejnych tygodni kierowca wykorzystuje co najmniej dwa regularne tygodniowe okresu odpoczynku (regularny tygodniowy okres odpoczynku oznacza odpoczynek trwający co najmniej 45 godzin) lub jeden regularny tygodniowy okres odpoczynku i jeden skrócony tygodniowy okres odpoczynku trwający co najmniej 24 godziny. Skrócenie to należy jednak skompensować równoważnym odpoczynkiem wykorzystanym jednorazowo przed końcem trzeciego tygodnia następującego po danym tygodniu. Tygodniowy okres odpoczynku rozpoczyna się nie później niż po zakończeniu sześciu okresów 24-godzinnych, licząc od końca poprzedniego tygodniowego okresu odpoczynku. Jednocześnie wskazano, iż zgodnie z art. 4 pkt h) rozporządzenia (WE) nr 561/2006 tygodniowy okres odpoczynku oznacza tygodniowy okres, w którym kierowca może swobodnie dysponować swoim czasem i obejmuje regularny tygodniowy okres odpoczynku lub skrócony tygodniowy okres odpoczynku, gdzie regularny okres odpoczynku oznacza odpoczynek trwający co najmniej 45 godzin, zaś skrócony tygodniowy okres odpoczynku oznacza odpoczynek trwający krócej niż 45 godzin, który można skrócić do nie mniej niż 24 kolejnych godzin. Podkreślono, że odpowiedzialność pracodawcy za swych pracowników wynika wprost z art. 10 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 561/2006 stanowiącego, iż przedsiębiorstwo transportowe odpowiada za naruszenia przepisów, których dopuszczają się kierowcy tego przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo to wydaje również odpowiednie polecenia kierowcy i przeprowadza regularne kontrole przestrzegania tych przepisów. W myśl art. 12 powołanego rozporządzenia nr 561/2006 kierowca może odstąpić od przepisów art. 6-9 w zakresie niezbędnym dla zapewnienia bezpieczeństwa osób, pojazdu lub ładunku pod warunkiem, że nie zagraża to bezpieczeństwu drogowemu oraz umożliwia osiągnięcie przez pojazd odpowiedniego miejsca postoju. Kierowca wskazuje powody takiego odstępstwa odręcznie na wykresówce urządzenia rejestrującego lub na wydruku z urządzenia rejestrującego, albo na planie pracy najpóźniej po przybyciu do miejsca pozwalającego na postój. Organ pierwszej instancji na podstawie analizy danych zawartych na wykresówkach kierowców z okresu od dnia 1 października 2013r. do dnia 30 listopada 2013r. nie znalazł przesłanek umożliwiających kierowcom odstąpienie od stosowania przepisów dotyczących skrócenia tygodniowego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego na podstawie art. 92b ust. 1 u.t.d. Wskazano, że skrócenia odpoczynków tygodniowych wynikały z wykonywania przez kierowców przewozów na podstawie przygotowanego wcześniej grafiku, czyli wynikały z organizacji pracy, która w kontrolowanym okresie, w miesiącach październik i listopad 2013r. obowiązywała w Spółce. Jednocześnie podkreślono, iż wszelkie nieplanowane wcześniej urlopy pracowników oraz zwolnienia lekarskie wynikają z praw pracowniczych i nie mogą być przesłanką do tłumaczenia się z powstałych naruszeń. W związku z powyższym, na podstawie art. 92c ust. 1 u.t.d. organ nie znalazł podstaw do umorzenia prowadzonego postępowania i odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej na Spółkę za popełnione naruszenie. Ponadto ustalono, że w listopadzie 2013r. dwóch kierowców skróciło odpoczynek dzienny, a kierowcy nie udokumentowali w żaden możliwy sposób przyczyn skrócenia wymaganego przepisami minimalnego okresu odpoczynku dziennego, stosownie do art. 12 rozporządzenia (WE) nr 561/2006. Podano, że do obliczenia skrócenia odpoczynku dziennego kierowców zastosowano art. 8 rozporządzenia (WE) nr 561/2006, gdyż we wskazanych dniach kierowcy wykonywali przewóz regularny na trasach przekraczających 50km. Zgodnie zaś z definicją odpoczynku zawartą w art. 4 lit. g) rozporządzenia (WE) nr 561/2006 dzienny okres odpoczynku oznacza dzienny okres, w którym kierowca może swobodnie dysponować swoim czasem i obejmuje regularny dzienny okres odpoczynku lub skrócony dzienny okres odpoczynku. Przy czym regularny dzienny okres odpoczynku oznacza nieprzerwany odpoczynek trwający co najmniej 11 godzin. Alternatywnie, regularny dzienny okres odpoczynku można wykorzystać w dwóch częściach, z których pierwsza musi nieprzerwanie trwać co najmniej 3 godziny, a druga co najmniej 9 godzin. Natomiast skrócony dzienny okres odpoczynku oznacza nieprzerwany odpoczynek trwający co najmniej 9 godzin, ale krócej niż 11 godzin. Również i w tym przypadku organ nie znalazł podstaw do umorzenia prowadzonego postępowania i odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej na kontrolowaną Spółkę za popełnione naruszenia, tj. za skrócenie dziennego czasu odpoczynku kierowców.