Wyrok WSA w Krakowie z dnia 12 maja 2015 r., sygn. III SA/Kr 122/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Dąbek Sędziowie WSA Wojciech Jakimowicz (spr.) WSA Maria Zawadzka Protokolant st. ref. Justyna Owczarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2015 r. sprawy ze skargi S. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 3 listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie przyznania świadczenia z funduszu alimentacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 3 listopada 2014 r., znak: [...] utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] 2014 r., znak: [...], którą przyznano małoletniej A. R. reprezentowanej przez matkę K. R. świadczenie z funduszu alimentacyjnego w kwocie 500 zł, na okres od dnia 1 sierpnia 2014 r. do dnia 30 września 2014 r.

W odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji S. B. podał, że nie został potraktowany jako strona postępowania, a tym samym nie miał wpływu na podejmowaną niesłusznie i skutkującą negatywnymi dla niego konsekwencjami decyzję. Odwołujący się zarzucił brak wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy oraz uniemożliwienie mu czynnego udziału w postępowaniu, w tym wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów (art. 10 § 1 k.p.a.). Tym samym, w ocenie odwołującego się, pominięte zostały złożone obecnie dowody w zakresie bezzasadności postępowania egzekucyjnego dotyczącego alimentów wobec dokonanych wpłat, które należało zaliczyć do wyliczonego przez organ dochodu, a tym samym nastąpiło naruszenie przepisów ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów poprzez uznanie, że istnieją podstawy do wydania zaskarżonej decyzji zaważywszy na to, że świadczenie z funduszu alimentacyjnego nie ma charakteru uznaniowego lecz przyznaje się je po spełnieniu ściśle określonych przesłanek ustawowych. Skoro egzekucja świadczeń okazała się skuteczna to zdaniem odwołującego się jako dłużnik alimentacyjny względem wierzycielki nie posiada zaległości i tym samym postępowanie w tej sprawie było bezprzedmiotowe i winno zakończyć się odmową przyznania świadczeń.