Postanowienie WSA w Łodzi z dnia 21 kwietnia 2015 r., sygn. III SA/Łd 252/15

Odrzucenie skargi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski Sędziowie Sędzia WSA Monika Krzyżaniak (spr.) Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska Protokolant referent stażysta Renata Tomaszewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi D. G. na decyzję Okręgowej Komisji Lekarskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia inwalidztwa bez związku ze służbą postanawia: odrzucić skargę.

Uzasadnienie

D. G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na orzeczenie Okręgowej Komisji Lekarskiej MSW w Łodzi z dnia [...], nr [...] wydane w przedmiocie: 1/ stwierdzenia u skarżącego schorzeń w postaci: ZZA w okresie abstynencji, nerwicy neurastenicznej, nadciśnienia tętniczego I stopnia, nadwzroczności obu oczu, obustronnego upośledzenia słuchu typu odbiorczego w zakresie tonów wysokich, zaburzenia gospodarki lipidowej i w związku z czym stwierdzono, że skarżący jest nadal niezdolny do służby; 2/ uznania skarżącego za inwalidę III grupy, zdolnego do pracy; 3/ ustalenia, że inwalidztwo istnieje od 31 października 2010 r., III grupa bez związku ze służbą od 14 stycznia 2015 r.

W uzasadnieniu skargi D. G. wskazał, że w jego ocenie błędnie przyjęto, iż stwierdzone u niego schorzenia nie miały związku z pełnioną przez niego wieloletnią służbą w Policji. Wskazał, że w ponad 20 letniej służbie na stanowiskach kierowniczych i w pionie kryminalnym towarzyszył mu permanentny stres, stany napięcia psychicznego, konieczność podejmowania szybkich decyzji pod presją czasu. Podniósł, że ta sama komisja przeprowadzając badanie w roku 2011, w związku z jego przejściem na emeryturę, stwierdziła, że występujące u niego schorzenia pozostają w związku ze służbą w Policji. Obecna zmiana zajętego wówczas stanowiska została umotywowana tym, że od daty przeprowadzenia ostatniego badania, swój stan zdrowia skarżący udokumentował tylko jedną wizytą u lekarza psychiatry. Skarżący oświadczył, że stan jego zdrowia nie uległ poprawie. Podjęte leczenie u lekarzy psychiatrów dawało skutki tylko w okresie przyjmowania środków farmakologicznych, to jednak powodowało u skarżącego apatię, ciągłe zmęczenie i osłabienie. Zdaniem skarżącego, odpowiedni wypoczynek, unikanie sytuacji stresowych bardziej mu pomagają niż ciągłe przyjmowanie środków farmakologicznych. Skarżący zarzucił ponadto wadliwe przeprowadzenie jego badań.