Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 1995-12-31 do 2015-01-01
Wersja archiwalna od 1995-12-31 do 2015-01-01
archiwalny
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 9 lipca 1991 r.
w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych
(ostatnia zmiana: Dz.U. z 1995 r., Nr 146, poz. 712) Pokaż wszystkie zmiany
Na podstawie art. 26 ust. 2 oraz w związku z art. 40 i art. 86 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179), art. 16 ust. 2 oraz w związku z art. 28 i art. 73 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180), art. 32 ust. 2 oraz w związku z art. 44 i art. 90 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462) w związku z art. 19 ust. 1 i art. 77 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 46, poz. 210, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 38, poz. 181, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192 oraz z 1990 r. Nr 36, poz. 206 i Nr 92, poz. 540), art. 11 ust. 3 oraz w związku z art. 18 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej (Dz. U. Nr 53, poz. 345, z 1983 r. Nr 16, poz. 79, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 38, poz. 181 oraz z 1989 r. Nr 35, poz. 192), a także w związku z art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 1984 r. Nr 29, poz. 149 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Organizacja i zakres działania komisji lekarskich
§ 1. [Zakres badań prowadzonych przez komisje lekarskie] 1. Komisje lekarskie podległe Ministrowi Spraw Wewnętrznych, zwane dalej „komisjami lekarskimi”, oceniają na podstawie badań lekarskich zdolność fizyczną i psychiczną do pełnienia służby w stosunku do:
1) kandydatów do:
a) służby w Policji,
b) służby w Urzędzie Ochrony Państwa,
c) służby w Straży Granicznej,
d) służby w Służbie Więziennej,
e) służby w Państwowej Straży Pożarnej,
f) odbycia przeszkolenia w szkołach i ośrodkach szkolenia resortu spraw wewnętrznych,
2) policjantów,
3) funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa,
4) funkcjonariuszy Straży Granicznej,
5) funkcjonariuszy Służby Więziennej,
6) strażaków Państwowej Straży Pożarnej.
2. Komisje lekarskie orzekają również o:
1) stopniu uszczerbku na zdrowiu spowodowanym wypadkiem lub chorobami pozostającymi w związku ze szczególnymi warunkami lub właściwościami służby,
2) związku schorzeń i ułomności ze służbą,
3) inwalidztwie i związku tego inwalidztwa ze służbą,
4) związku śmierci ze służbą,
5) potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego,
6) potrzebie udzielenia długotrwałego lub stałego zwolnienia od wykonywania niektórych zajęć służbowych.
3. Komisje lekarskie orzekają także o:
1) czasowej niezdolności do służby z powodu choroby,
2) konieczności leczenia sanatoryjnego,
3) konieczności protezowania
w stosunku do osób uprawnionych do korzystania ze świadczeń służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych.
4. (skreślony).
§ 2.[Wojewódzkie i okręgowe komisje lekarskie] 1. Komisje lekarskie orzekają w dwóch instancjach:
1) wojewódzkie komisje lekarskie, działające jako pierwsza instancja,
2) okręgowe komisje lekarskie, działające jako druga instancja.
2. Nadzór nad działalnością komisji, o których mowa w ust. 1, sprawuje Centralna Komisja Lekarska.
§ 3.[Właściwość rzeczowa wojewódzkich komisji lekarskich] Wojewódzkie komisje lekarskie są właściwe w zakresie badań i wydawania orzeczeń w sprawach, o których mowa w § 1, w stosunku do osób pełniących służbę lub zamieszkałych w miejscowości objętej zakresem działania tych komisji.
§ 4.[Właściwość rzeczowa okręgowych komisji lekarskich] Okręgowe komisje lekarskie są właściwe w zakresie:
1) zatwierdzania orzeczeń wydanych przez wojewódzkie komisje lekarskie,
2) rozpatrywania odwołań od orzeczeń wojewódzkich komisji lekarskich,
3) orzekania w sprawach, o których mowa w § 1, w razie uchylenia orzeczenia wojewódzkiej komisji lekarskiej,
4) [1] sprawowania fachowego nadzoru nad merytoryczną działalnością wojewódzkich komisji lekarskich.
§ 5.[Właściwość rzeczowa Centralnej Komisji Lekarskiej] Centralna Komisja Lekarska jest właściwa w zakresie:
1) sprawowania fachowego nadzoru nad merytoryczną działalnością komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych,
2) udzielania wytycznych w zakresie orzecznictwa lekarskiego oraz rozstrzygania kwestii spornych lub nasuwających szczególne wątpliwości,
3) rozpatrywania zasadności sprzeciwów od orzeczeń komisji lekarskich,
4) współpracy z właściwymi jednostkami organizacyjnymi resortu spraw wewnętrznych oraz organami i jednostkami organizacyjnymi spoza resortu w sprawach orzecznictwa lekarskiego,
5) współpracy z instytucjami naukowo-lekarskimi w celu podniesienia poziomu fachowego badań komisyjno-lekarskich.
Rozdział 2
Kierowanie do komisji lekarskich
§ 6. [Podmioty kierujące na badania do komisji lekarskich] 1. Do komisji lekarskich kieruje się z urzędu lub na prośbę osoby ubiegającej się o wydanie orzeczenia lekarskiego.
2. Do komisji lekarskiej kieruje się z urzędu:
1) kandydatów do służby,
2) osobę, której stan zdrowia daje podstawę do przypuszczeń, że stopień jej zdolności do służby uległ zasadniczej zmianie lub że dalsze pełnienie przez tę osobę służby na zajmowanym stanowisku jest niemożliwe.
3. [2] Do komisji lekarskich kierują, z zastrzeżeniem ust. 4–6, przełożeni właściwi w sprawach osobowych na wniosek lekarza zakładu służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych lub z własnej inicjatywy.
4. Kandydatów do służby w Urzędzie Ochrony Państwa do komisji lekarskich kierują komórki właściwe w sprawach kadrowych.
5. Kandydatów do Służby Więziennej oraz funkcjonariuszy tej służby do komisji lekarskich kierują przełożeni określeni przez Ministra Sprawiedliwości.
6. W sprawach, o których mowa w § 1 ust. 2 pkt 1, do komisji lekarskich mogą kierować organy, które stosownie do odrębnych przepisów są uprawnione do ustalenia prawa do odszkodowania, oraz przełożeni, którzy stosownie do odrębnych przepisów powołują komisje powypadkowe.
§ 7.[Kierowanie do komisji lekarskich funkcjonariuszy zwolnionych ze służby w poszczególnych jednostkach] 1. Funkcjonariuszy zwolnionych z Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej oraz strażaków zwolnionych z Państwowej Straży Pożarnej do komisji lekarskich kierują kierownicy komórek kadrowych jednostek organizacyjnych odpowiednio: Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej oraz Państwowej Straży Pożarnej, w których te osoby ostatnio pełniły służbę lub na których terenie działania zamieszkują.
2. Członków byłej Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej, którzy ulegli wypadkowi w czasie wykonywania powierzonych im w tej organizacji zadań, do komisji lekarskich kieruje kierownik jednostki organizacyjnej resortu spraw wewnętrznych, w której powierzono im te zadania.
3. Funkcjonariuszy zwolnionych ze Służby Więziennej do komisji lekarskich kierują przełożeni określeni przez Ministra Sprawiedliwości.
§ 8.[Kierowanie do badania przez komisje lekarskie osób, które nabyły prawo do renty inwalidzkiej lub emerytury] Jeżeli osoby wymienione w § 7 nabyły prawo do renty inwalidzkiej lub emerytury, przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz ich rodzin, do komisji lekarskich kieruje te osoby właściwy organ emerytalny w celu ustalenia aktualnej grupy inwalidztwa i związku tego inwalidztwa ze służbą. Organ emerytalny występuje także do komisji lekarskiej o ustalenie związku śmierci rencisty lub emeryta ze służbą.
§ 9.[Formularz skierowania do komisji lekarskiej] 1. Skierowanie do komisji lekarskiej w przypadkach, o których mowa w § 6 ust. 2–6 oraz w § 7, sporządza się na formularzu według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. [3] Do skierowania dotyczącego kandydata do służby dołącza się wyniki jego badań psychologicznych oraz ocenę sprawności fizycznej do służby.
Rozdział 3
Orzekanie
§ 10. [Kategorie "Z" i "N"] 1. Stopień zdolności kandydatów do służby, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a)-e), ustala się przez zaliczenie osoby badanej do jednej z następujących kategorii:
1) kategoria „Z” – zdolny, co oznacza, że stan zdrowia badanego nie budzi żadnych zastrzeżeń albo że stwierdzone schorzenia lub ułomności fizyczne albo psychiczne nie stanowią przeszkody do pełnienia służby,
2) kategoria „N” – niezdolny, co oznacza, że stwierdzone u badanego schorzenia lub ułomności fizyczne albo psychiczne uniemożliwiają pełnienie służby.
2. W stosunku do kandydatów do pododdziałów antyterrorystycznych Policji oraz policjantów pełniących służbę w tych pododdziałach obok określenia zdolności do służby w Policji według kategorii wymienionych w ust. 1 orzeczenie powinno zawierać jedno z następujących określeń.
1) zdolny do służby w pododdziałach antyterrorystycznych Policji,
2) czasowo niezdolny do służby w pododdziałach antyterrorystycznych Policji,
3) niezdolny do służby w pododdziałach antyterrorystycznych Policji.
3. W stosunku do kandydatów do służby na stanowiska kierownicze i specjalistyczne, do szkół i ośrodków szkolenia oraz w stosunku do osób już pełniących służbę orzeczenie obok określenia kategorii wymienionych w ust. 1 powinno zawierać jedno z następujących określeń:
1) zdolny lub niezdolny do wykonywania zadań na stanowisku kierowniczym lub specjalistycznym,
2) zdolny lub niezdolny do odbycia studiów, nauki lub przeszkolenia,
3) zdolny lub niezdolny do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku.
4. Przepis ust. 1 dotyczy także policjanta, który odbył służbę kandydacką i chce pozostać w Policji.
§ 11.[Kategorie "A", "C" i "D"] Stopień zdolności do służby, z zastrzeżeniem § 10, ustala się przez zaliczenie osoby badanej do jednej z następujących kategorii:
1) kategoria A – zdolny do służby, co oznacza, że stan zdrowia nie budzi żadnych zastrzeżeń albo że stwierdzone schorzenia lub ułomności nie są przeszkodą do pełnienia służby,
2) [4] kategoria C – zdolny do służby z ograniczeniem, co oznacza, że u osoby badanej stwierdzono przewlekłe schorzenia lub ułomności fizyczne albo psychiczne, które trwale lub czasowo zmniejszają sprawność fizyczną lub psychiczną do służby, ale nie stanowią przeszkody do pełnienia służby na określonych stanowiskach,
3) kategoria D – całkowicie [5] niezdolny do służby, co oznacza, że stwierdzone u osoby badanej schorzenia lub ułomności fizyczne albo psychiczne uniemożliwiają jej pełnienie służby.
§ 12.[Orzeczenie o stanie zdrowia i stopniu zdolności do służby] 1. Orzeczenie o stanie zdrowia i stopniu zdolności do służby komisje lekarskie wydają na podstawie wykazu chorób i ułomności, stanowiącego załącznik nr 2 a w stosunku do kandydatów do służby w Państwowej Straży Pożarnej oraz strażaków - załącznik nr 2a do rozporządzenia, zwanego dalej wykazem, po wszechstronnym zbadaniu przez członków komisji, z uwzględnieniem wyników badań specjalistycznych, w tym badań psychiatrycznych, psychologicznych i dodatkowych, a gdy zachodzi potrzeba – po przeprowadzeniu obserwacji szpitalnej w zakładzie służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych, zakładzie służby zdrowia podległemu Ministrowi Obrony Narodowej lub zakładzie społecznym służby zdrowia. Wzór orzeczenia stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia.
2. W razie stwierdzenia dwóch lub więcej schorzeń albo ułomności fizycznych lub psychicznych w różnym stopniu ograniczających zdolność osoby badanej do służby, należy rozpatrywać wszystkie te schorzenia lub ułomności łącznie, mając na uwadze ogólną zdolność tej osoby do służby.
3. W przypadku ostrego schorzenia w rozumieniu klinicznym lub ciąży nie wydaje się orzeczenia o zdolności do służby, aż do czasu ustąpienia ostrych objawów lub zakończenia urlopu macierzyńskiego.
§ 13.[Elementy orzeczenia komisji lekarskiej] 1. Orzeczenie komisji lekarskiej powinno zawierać:
1) określenie „zdolny do służby” – jeżeli po przeprowadzeniu podstawowego badania lekarskiego oraz ewentualnych badań specjalistycznych i dodatkowych nie stwierdzono żadnych schorzeń,
2) określenie „trwale niezdolny do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku” – jeżeli w stanie zdrowia badanego stwierdzono schorzenia, które zmniejszają jego sprawność fizyczną lub psychiczną i nie pozwalają na pełnienie służby na zajmowanym stanowisku, jednak schorzenia te nie stanowią przeszkody do dalszego pełnienia służby na innym stanowisku; w takim przypadku komisja lekarska określa, jakie warunki służby są przeciwwskazane dla badanego,
3) określenie „czasowo niezdolny do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku” – jeżeli w stanie zdrowia badanego stwierdzono schorzenia, które czasowo zmniejszają jego sprawność fizyczną lub psychiczną, ale które mogą rokować poprawę jego stanu zdrowia i odzyskanie pełnej sprawności i zdolności do służby na zajmowanym stanowisku; przy określaniu powyższego komisja wyznacza termin powtórnego badania i wydania ostatecznego orzeczenia o zdolności badanego do służby na zajmowanym stanowisku,
4) określenie „zdolny do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku” – jeżeli w stanie zdrowia badanego stwierdzono pewne schorzenia, które zmniejszają wprawdzie jego zdolność fizyczną lub psychiczną, ale nie są przeszkodą do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku,
5) [6] określenie „całkowicie niezdolny do służby” – jeżeli w stanie zdrowia badanego stwierdzono schorzenia, które nie pozwalają na pełnienie służby.
2. Orzeczenie komisji lekarskiej powinno również zawierać wyszczególnienie wszystkich schorzeń i ułomności fizycznych lub psychicznych, w tym również tych, które nie obniżają zdolności do służby, w tym do służby kandydackiej. Rozpoznania pisze się w języku polskim według terminologii klinicznej, z uwzględnieniem lokalizacji i stopnia nasilenia oraz powołaniem się na odpowiednie paragrafy i punkty wykazu.
§ 14.[Orzeczenie o trwałej niezdolności do służby lub o trwałej niezdolności do służby na zajmowanym stanowisku] 1. O istotnym pogorszeniu schorzeń komisja lekarska orzeka niezależnie od tego, czy schorzenie pozostaje, czy nie pozostaje w związku ze służbą.
2. W razie wydawania orzeczenia o trwałej niezdolności do służby lub o trwałej niezdolności do służby na zajmowanym stanowisku, komisja lekarska orzeka również o związku schorzeń i ułomności ze służbą.
§ 15.[Stosowanie innych przepisów] 1. O inwalidztwie funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Służby Więziennej, strażaków Państwowej Straży Pożarnej oraz o inwalidztwie członków byłej Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej, którzy ulegli wypadkowi w związku i wykonywaniem powierzonych im zadań w tej organizacji, a także o związku inwalidztwa ze służbą, jak również o stopniu uszczerbku na zdrowiu spowodowanego wypadkiem lub chorobą, pozostającymi w związku ze szczególnymi warunkami lub właściwościami służby, oraz o stopniu uszczerbku na zdrowiu członków byłej Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej spowodowanego wypadkiem w związku z wykonywaniem powierzonych zadań – komisje lekarskie orzekają na podstawie odrębnych przepisów, a w sprawach nie uregulowanych tymi przepisami – na podstawie niniejszego rozporządzenia.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do byłych funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz organów bezpieczeństwa publicznego.
§ 16.[Orzekanie o związku chorób i ułomności ze służbą] Przy orzekaniu o związku chorób i ułomności ze służbą komisje lekarskie używają określeń:
1) niezdolność, ograniczona zdolność do służby pozostaje w związku ze służbą,
2) niezdolność, ograniczona zdolność do służby nie pozostaje w związku ze służbą.
§ 17.[Niezdolność albo ograniczona zdolność do służby] Jeżeli przy orzekaniu o stanie zdrowia komisja lekarska stwierdzi u badanego kilka schorzeń lub ułomności pozostających w związku ze służbą, z których jedno pojedynczo lub łącznie z innymi jest przyczyną niezdolności albo ograniczonej zdolności do służby, to ta niezdolność albo ograniczona zdolność do służby pozostaje w związku ze służbą.
§ 18.[Ustalanie związku schorzeń i ułomności ze służbą] Związek schorzeń i ułomności ze służbą komisje lekarskie ustalają na podstawie:
1) wywiadu chorobowego,
2) wyników badań lekarskich,
3) zaświadczeń i zapisów szpitalnych,
4) historii choroby,
5) wyników przeprowadzonego dochodzenia lub śledztwa,
6) wyroków sądowych,
7) protokołów powypadkowych,
8) protokołu warunków służby,
9) oświadczeń przełożonych,
10) innych dokumentów, jeżeli mają one znaczenie w sprawie.
§ 19.[Termin wydania orzeczenia przez komisję lekarską] 1. Niezwłocznie po zebraniu wszystkich niezbędnych dokumentów, o których mowa w § 18, komisja lekarska wydaje orzeczenie w sprawie.
2. Jeżeli komisja lekarska nie może wydać orzeczenia z powodu braku dostatecznych dowodów, w szczególności dotyczących związku schorzeń i ułomności ze służbą, powiadamia o tym zainteresowaną osobę, zobowiązując ją do dostarczenia w terminie nie przekraczającym 14 dni brakujących dokumentów,
3. O dostarczenie dokumentów, o których mowa w ust 2, komisja lekarska może się również zwrócić do przełożonego lub organu, który skierował tę osobę do komisji lekarskiej. Po upływie terminu wyznaczonego do dostarczenia brakujących dokumentów komisja lekarska wydaje orzeczenie w oparciu o posiadane dokumenty.
§ 20.[Skład komisji lekarskich] 1. Komisje lekarskie orzekają w składzie trzech osób. Orzeczenie podpisują wszyscy członkowie komisji.
2. Członek komisji lekarskiej mający w sprawie orzeczenia odrębne zdanie może wnieść na piśmie sprzeciw od orzeczenia z podaniem uzasadnienia. W takim przypadku przewodniczący komisji lekarskiej przesyła orzeczenie wraz z załączonym sprzeciwem i pozostałymi dokumentami do Centralnej Komisji Lekarskiej, która obowiązana jest zająć stanowisko w sprawie w ciągu 7 dni od jego otrzymania.
3. Jeden egzemplarz orzeczenia wraz z pozostałymi dokumentami przechowuje się w aktach komisji lekarskiej.
§ 21.[Postępowanie w przypadku uzasadnionego podejrzenia o rozmyślne spowodowanie u siebie uszkodzenia ciała albo schorzenia] Jeżeli w toku badań lekarskich powstanie uzasadnione podejrzenie, że badana osoba rozmyślnie spowodowała u siebie uszkodzenie ciała albo schorzenie, należy orzec o stanie zdrowia tej osoby zgodnie z wynikami badań lekarskich, ściśle według przepisów o badaniu lekarskim oraz o ocenie zdolności fizycznej i psychicznej do służby, a o podejrzeniu powiadomić właściwego prokuratora oraz przełożonego lub organ, który skierował tę osobę do komisji lekarskiej,
§ 22.[Formularze orzeczeń poszczególnych spraw] 1. Orzeczenie komisji lekarskiej ustalające po raz pierwszy związek schorzeń i ułomności ze służbą oraz zaliczenie do jednej z grup inwalidzkich sporządza się na formularzu według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia. Orzeczenia następne, wydawane w ramach kontrolnych badań lekarskich, sporządza się na formularzu według wzoru stanowiącego załącznik nr 5 do rozporządzenia.
2. Orzeczenia komisji lekarskich, które ustalają stopień uszczerbku na zdrowiu spowodowanego wypadkiem lub chorobą, pozostającymi w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby, sporządza się na formularzu według wzoru stanowiącego załącznik nr 6 do rozporządzenia.
3. Orzeczenia komisji lekarskich, które ustalają związek śmierci policjanta, funkcjonariusza Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej lub Służby Więziennej albo strażaka Państwowej Straży Pożarnej ze służbą oraz związek śmierci członka byłej Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej z wykonywaniem zadań w tej organizacji, sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 7 do rozporządzenia.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do osób uprawnionych do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz ich rodzin.
§ 23.[Uzasadnienie orzeczeń] Orzeczenia komisji lekarskich, które ustalają:
1) trwałą niezdolność do służby,
2) trwałą niezdolność do służby na zajmowanym stanowisku,
3) istnienie lub nieistnienie związku schorzeń i ułomności ze służbą,
4) związek śmierci ze służbą,
5) trwały uszczerbek na zdrowiu spowodowany wypadkiem w służbie lub chorobami określonymi w odrębnych przepisach
– powinny być szczegółowo uzasadnione.
§ 24.[Księga orzeczeń] Podstawowe ustalenia zawarte w orzeczeniach komisji lekarskich wpisuje się do księgi orzeczeń, prowadzonej według wzoru stanowiącego załącznik nr 8 do rozporządzenia. W księdze tej członkowie komisji składają podpisy przy końcu każdego dnia pracy komisji.
§ 25.[Zawiadomienie o orzeczeniu] 1. [7] Niezwłocznie po wydaniu orzeczenia przewodniczący komisji lekarskiej doręcza osobiście lub przesyła zainteresowanemu treść orzeczenia według wzoru stanowiącego załącznik nr 10 do rozporządzenia. Jeżeli osoba zainteresowana ubiega się lub nabyła prawo do emerytury policyjnej lub renty, o treści orzeczenia przewodniczący komisji powiadamia także właściwy organ emerytalny. Fakt wręczenia lub przesłania orzeczenia odnotowuje się w księdze orzeczeń.
2. W zawiadomieniu należy podać w szczególności rozpoznane schorzenia lub ułomności fizyczne albo psychiczne, określenie stopnia zdolności do służby, związek schorzeń lub ułomności ze służbą, uzasadnienie orzeczenia oraz pouczyć zainteresowaną osobę o prawie wniesienia odwołania od orzeczenia komisji lekarskiej.
3. Orzeczenia wojewódzkich komisji lekarskich przewodniczący tych komisji przesyłają do właściwej okręgowej komisji lekarskiej w celu zatwierdzenia – po upływie terminu do wniesienia odwołania, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Orzeczenia komisji lekarskich wydane w stosunku do kandydatów do służby, a także ustalające w stosunku do osób pełniących służbę ich zdolność lub ograniczoną zdolność do służby, jak również orzeczenia wydane w sprawie związku śmierci ze służbą nie podlegają zatwierdzeniu. Jednakże w przypadku wniesienia przez osobę zainteresowaną odwołania od orzeczenia, stosuje się przepisy § 26-30.
Rozdział 4
Rozpatrywanie odwołań oraz zatwierdzanie i uchylanie orzeczeń
§ 26. [Prawo odwołania] 1. Prawo odwołania przysługuje od każdego nieprawomocnego orzeczenia komisji lekarskiej.
2. Prawo odwołania od orzeczenia ustalającego związek śmierci ze służbą przysługuje małżonkowi lub innemu najbliższemu członkowi rodziny zmarłego.
3. Przedmiotem odwołania może być orzeczenie w całości lub w części.
§ 27.[Wniesienie odwołania] 1. Odwołanie wnosi się do właściwej okręgowej komisji lekarskiej za pośrednictwem komisji, która wydała orzeczenie, w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, o którym mowa w § 25 ust. 1.
2. Odwołanie wniesione po terminie określonym w ust. 1 nie podlega rozpatrzeniu. W wyjątkowych przypadkach odwołanie może być rozpatrzone mimo niezachowania terminu do jego wniesienia. Decyzję w tej sprawie podejmuje przewodniczący komisji lekarskiej, do której wniesiono odwołanie.
§ 28.[Postępowanie prowadzone przez okręgową komisję lekarską] 1. Okręgowa komisja lekarska przystępuje niezwłocznie do rozpatrzenia przesłanych jej stosownie do przepisu § 25 ust. 3 orzeczeń wojewódzkiej komisji lekarskiej.
2. Okręgowa komisja lekarska rozpatruje orzeczenia wojewódzkich komisji lekarskich w składzie trzech osób. Po zapoznaniu się ze wszystkimi dokumentami w sprawie, a w razie potrzeby również po zleceniu przeprowadzenia dodatkowych badań lekarskich lub po dostarczeniu na żądanie komisji dodatkowych dokumentów, komisja lekarska wydaje orzeczenie. Przepis § 20 ust, 2 stosuje się odpowiednio.
3. Orzeczenia wojewódzkiej komisji lekarskiej, od których nie wniesiono odwołania lub sprzeciwu, i orzeczenia, do których okręgowa komisja lekarska nie ma zastrzeżeń – zostają przez nią zatwierdzone.
4. Po zatwierdzeniu orzeczenia wojewódzkiej komisji lekarskiej przewodniczący okręgowej komisji lekarskiej zamieszcza na wszystkich jego egzemplarzach klauzulę o zatwierdzeniu, datę i pieczęć urzędową oraz podpisuje poszczególne egzemplarze orzeczenia. Dwa egzemplarze zatwierdzonego orzeczenia przesyła się przełożonemu lub organowi, który skierował daną osobę do komisji lekarskiej. Jeden egzemplarz orzeczenia powinien być dołączony do akt osobowych tej osoby, a drugi do jej akt emerytalnych. Trzeci egzemplarz zatwierdzonego orzeczenia włącza się do akt orzeczniczo-lekarskich i zwraca się wojewódzkiej komisji lekarskiej.
5. [8] W razie niezatwierdzenia orzeczenia wojewódzkiej komisji lekarskiej, okręgowa komisja lekarska uchyla je oraz:
1) wydaje nowe orzeczenie, które jest ostateczne, lub
2) zarządza ponowne badanie i wydanie nowego orzeczenia przez wojewódzką komisję lekarską, z zastrzeżeniem pkt 3, albo
3) gdy uchylone orzeczenie dotyczy spraw, o których mowa w § 22 ust. 2, zwraca je wraz ze swoją opinią co do zasadności ustaleń wojewódzkiej komisji lekarskiej w celu ponownego rozpatrzenia sprawy i wydania nowego orzeczenia. Opinia okręgowej komisji lekarskiej jest wiążąca dla wojewódzkiej komisji lekarskiej.
6. Orzeczenia wojewódzkiej komisji lekarskiej wydane po uwzględnieniu opinii okręgowej komisji lekarskiej przesyła się przewodniczącemu tej komisji w celu zatwierdzenia.
7. Orzeczenia wojewódzkiej komisji lekarskiej zatwierdzone przez okręgową komisję lekarską są ostateczne.
§ 29.[Uchylenie orzeczenia wojewódzkiej komisji lekarskiej] O uchyleniu orzeczenia wojewódzkiej komisji lekarskiej stosownie do § 28 ust. 5 przewodniczący okręgowej komisji lekarskiej zawiadamia na piśmie zainteresowaną osobę.
§ 30.[Rozpatrywanie sprzeciwu przez Centralną Komisję Lekarską] Centralna Komisja Lekarska, rozpatrując zasadność sprzeciwu od orzeczenia komisji lekarskiej, może:
1) utrzymać w mocy orzeczenie,
2) uchylić orzeczenie i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia.
Opinia Centralnej Komisji Lekarskiej jest wiążąca dla komisji niższego szczebla.
§ 31.[Uchylenie orzeczenia komisji lekarskiej przez Centralną Komisję Lekarską] 1. Centralna Komisja Lekarska może uchylić w trybie nadzoru każde orzeczenie komisji lekarskiej sprzeczne z prawem i zasadnością orzecznictwa lub wydane z pominięciem istotnych okoliczności faktycznych.
2. W przypadku uchylenia orzeczenia komisji lekarskiej w trybie określonym w ust. 1, Centralna Komisja Lekarska zarządza ponowne rozpatrzenie sprawy przez komisję lekarską, której orzeczenie zostało uchylone. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Centralna Komisja Lekarska może wyznaczyć rozpatrzenie sprawy przez inną, równorzędną komisję lekarską.
3. O uchyleniu orzeczenia i zarządzeniu ponownego badania Centralna Komisja Lekarska powiadamia zainteresowaną osobę.
4. [9] Orzeczenie komisji lekarskiej wydane w trybie określonym w ust. 2 jest ostateczne.
Rozdział 5
Orzekanie o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego i o przedłużeniu leczenia
§ 32. [Urlop zdrowotny] 1. [10] O potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego policjantowi, funkcjonariuszowi: Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Służby Więziennej oraz strażakowi Państwowej Straży Pożarnej komisja lekarska orzeka w przypadku, gdy osoba badana mimo wykorzystania 12 miesięcy zwolnienia od wykonywania obowiązków służbowych z powodu choroby nie odzyskała zdolności do wykonywania tych obowiązków, a stan jej zdrowia rokuje poprawę w stopniu umożliwiającym dalsze pełnienie służby.
2. [11] (skreślony).
3. Osobę, o której mowa w ust. 1, znajdującą się w stanie chorych zakładu leczniczego stacjonarnego do wojewódzkiej komisji lekarskiej kieruje dyrektor tego zakładu, a w pozostałych przypadkach, na wniosek lekarza leczącego, kierownik jednostki organizacyjnej, w której ta osoba pełni służbę.
§ 33.[Czas trwania urlopu zdrowotnego] [12] Komisja lekarska, orzekając o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego, wnioskuje o udzielenie tego urlopu jednorazowo na okres do 2 miesięcy, a łącznie w ciągu kolejnych 12 miesięcy na okres do 6 miesięcy.
§ 34.[Formularz orzeczenia o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego] 1. Orzeczenie o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego sporządza się na formularzu według wzoru stanowiącego załącznik nr 10 do rozporządzenia.
2. Orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, komisja lekarska przesyła niezwłocznie kierownikowi jednostki organizacyjnej właściwej ze względu na miejsce pełnienia służby osoby, której udzielono urlopu zdrowotnego, lub dyrektorowi zakładu leczniczego stacjonarnego, w którym osoba ta znajduje się w stanie chorych.
Rozdział 6
Przepisy końcowe
§ 35. [Przepisy uchylone] Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 22 marca 1973 r. w sprawie ustalania stopnia trwałego uszczerbku na zdrowiu oraz związku śmierci funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej ze służbą wskutek wypadku lub choroby (Dz. U. Nr 11, poz. 83) – w zakresie uregulowanym niniejszym rozporządzeniem.
§ 36.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych
z dnia 9 lipca 1991 r. (poz. 349)
Załącznik nr 1
KARTA SKIEROWANIA DO WOJEWÓDZKIEJ KOMISJI LEKARSKIEJ MINISTERSTWA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
Załącznik nr 5
ORZECZENIE KOMISJI LEKARSKIEJ USTALAJĄCE PO RAZ PIERWSZY ZWIĄZEK SCHORZEŃ I UŁOMNOŚCI ZE SŁUŻBĄ ORAZ ZALICZENIE DO JEDNEJ Z GRUP INWALIDZKICH [16]
Załącznik nr 6
ORZECZENIE NASTĘPNE USTALAJĄCE ZWIĄZEK SCHORZEŃ I UŁOMNOŚCI ZE SŁUŻBĄ ORAZ ZALICZENIE DO JEDNEJ Z GRUP INWALIDZKICH [17]
Załącznik nr 7
ORZECZENIE USTALAJĄCE STOPIEŃ USZCZERBKU NA ZDROWIU SPOWODOWANEGO WYPADKIEM LUB CHOROBĄ, POZOSTAJĄCYMI W ZWIĄZKU ZE SZCZEGÓLNYMI WŁAŚCIWOŚCIAMI LUB WARUNKAMI SŁUŻBY [18]
Załącznik nr 8
ORZECZENIE USTALAJĄCE ZWIĄZEK ŚMIERCI POLICJANTA, FUNKCJONARIUSZA URZĘDU OCHRONY PAŃSTWA, STRAŻY GRANICZNEJ LUB SŁUŻBY WIĘZIENNEJ ALBO STRAŻAKA PAŃSTWOWEJ STRAŻY POŻARNEJ ZE SŁUŻBĄ ORAZ ZWIĄZEK ŚMIERCI CZŁONKA BYŁEJ OCHOTNICZEJ REZERWY MILICJI OBYWATELSKIEJ Z WYKONYWANIEM ZADAŃ W TEJ ORGANIZACJI [19]
[1] § 4 pkt 4 dodany przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 listopada 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz.U. Nr 146, poz. 712). Zmiana weszła w życie 31 grudnia 1995 r.
[2] Na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 października 2002 r. (Dz.U. Nr 176, poz. 1457) § 6 ust. 3 nie jest niezgodny z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP i jest zgodny z art. 26 ust. 2 i art. 40 ustawy o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58 z późn. zm.).
[3] § 9 ust. 2 dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 listopada 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz.U. Nr 146, poz. 712). Zmiana weszła w życie 31 grudnia 1995 r.
[4] § 11 pkt 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 listopada 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz.U. Nr 146, poz. 712). Zmiana weszła w życie 31 grudnia 1995 r.
[5] § 11 pkt 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 listopada 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz.U. Nr 146, poz. 712). Zmiana weszła w życie 31 grudnia 1995 r.
[6] § 13 ust. 1 pkt 5 dodany przez § 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 listopada 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz.U. Nr 146, poz. 712). Zmiana weszła w życie 31 grudnia 1995 r.
[7] § 25 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 listopada 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz.U. Nr 146, poz. 712). Zmiana weszła w życie 31 grudnia 1995 r.
[8] § 28 ust. 5 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 listopada 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz.U. Nr 146, poz. 712). Zmiana weszła w życie 31 grudnia 1995 r.
[9] Na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 października 2002 r. (Dz.U. Nr 176, poz. 1457) § 31 ust. 4 nie jest niezgodny z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji RP.
[10] § 32 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 7 lit. a) rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 listopada 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz.U. Nr 146, poz. 712). Zmiana weszła w życie 31 grudnia 1995 r.
[11] § 32 ust. 2 skreślony przez § 1 pkt 7 lit. b) rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 listopada 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz.U. Nr 146, poz. 712). Zmiana weszła w życie 31 grudnia 1995 r.
[12] § 33 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 listopada 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz.U. Nr 146, poz. 712). Zmiana weszła w życie 31 grudnia 1995 r.
[13] Załącznik nr 2 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 listopada 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz.U. Nr 146, poz. 712). Zmiana weszła w życie 31 grudnia 1995 r.
Na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 grudnia 2013 r. (Dz.U. poz. 1612) § 44 pkt 6 oraz § 57 pkt 5 załącznika nr 2 w zakresie, w jakim powodują uznanie policjanta za całkowicie niezdolnego do pełnienia służby z powodu zachorowania na przewlekłe zapalenie wątroby albo zespół nabytego upośledzenia odporności (AIDS) bez względu na stan zdrowia, są niezgodne z art. 60 w związku z art. 30 i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP. § 44 pkt 6 oraz § 57 pkt 5 załącznika nr 2 w ww. zakresie utraciły moc 20 grudnia 2013 r.
Na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 listopada 2009 r. (Dz.U. Nr 202, poz. 1568) § 57 pkt 4 załącznika nr 2 w zakresie, w jakim powoduje uznanie policjanta za całkowicie niezdolnego do pełnienia służby z powodu nosicielstwa wirusa HIV bez względu na stan zdrowia, jest niezgodny z art. 60 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP.
[14] Oznaczenie oraz treść załącznika nr 3 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 listopada 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz.U. Nr 146, poz. 712). Zmiana weszła w życie 31 grudnia 1995 r.
Na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 grudnia 2013 r. (Dz.U. poz. 1612) § 44 pkt 6 oraz § 57 pkt 4 i 5 załącznika nr 3 w zakresie, w jakim powodują uznanie strażaka za całkowicie niezdolnego do pełnienia służby z powodu nosicielstwa wirusa HIV, zachorowania na przewlekłe zapalenie wątroby albo zespół nabytego upośledzenia odporności (AIDS) bez względu na stan zdrowia, są niezgodne z art. 60 w związku z art. 30 i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP. § 44 pkt 6 oraz § 57 pkt 4 i 5 załącznika nr 3 w ww. zakresie utraciły moc 20 grudnia 2013 r.
[15] Oznaczenie załącznika nr 4 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 listopada 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz.U. Nr 146, poz. 712). Zmiana weszła w życie 31 grudnia 1995 r.
[16] Oznaczenie oraz treść załącznika nr 5 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 listopada 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz.U. Nr 146, poz. 712). Zmiana weszła w życie 31 grudnia 1995 r.
[17] Oznaczenie oraz treść załącznika nr 6 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 listopada 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz.U. Nr 146, poz. 712). Zmiana weszła w życie 31 grudnia 1995 r.
[18] Oznaczenie załącznika nr 7 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 listopada 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz.U. Nr 146, poz. 712). Zmiana weszła w życie 31 grudnia 1995 r.
[19] Oznaczenie załącznika nr 8 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 listopada 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz.U. Nr 146, poz. 712). Zmiana weszła w życie 31 grudnia 1995 r.
[20] Oznaczenie załącznika nr 9 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 listopada 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz.U. Nr 146, poz. 712). Zmiana weszła w życie 31 grudnia 1995 r.
[21] Oznaczenie oraz treść załącznika nr 10 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 listopada 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz.U. Nr 146, poz. 712). Zmiana weszła w życie 31 grudnia 1995 r.
[22] Oznaczenie załącznika nr 11 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 listopada 1995 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz.U. Nr 146, poz. 712). Zmiana weszła w życie 31 grudnia 1995 r.
