Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 marca 2015 r., sygn. III SA/Wa 2195/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marek Krawczak, Sędziowie sędzia WSA Beata Sobocha, sędzia WSA Waldemar Śledzik (sprawozdawca), Protokolant referent stażysta Magdalena Gajewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2015 r. sprawy ze skargi D. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. nr IPPB4/415-850/13-4/JK w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 2) stwierdza, że uchylona interpretacja indywidualna nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz D. Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 457 zł (słownie: czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

D. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (zwana dalej "Skarżącą", "Spółką" lub "Wnioskodawcą") złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą, w zakresie sprzedaży czasowych urządzeń sanitarnych. W celu zbudowania siatki odbiorców, pozyskania nowych klientów dla Spółki lub też innego podmiotu, dla którego Spółka świadczy usługi szeroko rozumianej prospekcji rynku, Spółka zatrudnia pracowników. Głównie są to handlowcy/przedstawiciele techniczno - handlowi (dalej: Pracownicy), poszukujący klientów/intensyfikujący sprzedaż dla klientów już pozyskanych, na określonym terenie Polski. Zakres działania Pracowników nie ogranicza się na ogół do jednej miejscowości. Jako obszar działania wskazany jest geograficznie, czy też administracyjnie wyodrębniony region. I tak w umowach o pracę, jako miejsce świadczenia pracy, wskazane jest przykładowo: województwo dolnośląskie i Opole; województwo kujawsko - pomorskie, województwo śląskie i Kraków, województwo dolnośląskie i wielkopolskie. Oznacza to, że miejscem świadczenia pracy Pracowników nie jest jedna administracyjnie wyodrębniona miejscowość, ale pewien obszar. Może się tak zdarzyć, że Pracownicy nie mają miejsca zamieszkania na obszarze, na którym mają świadczyć pracę. Z przyjętych zasad funkcjonowania Spółki oraz obowiązujących w praktyce reguł wykonywania zawodu handlowca, tego rodzaju pracownik ma wpisany w zakres swoich obowiązków poszukiwanie oraz utrzymywanie relacji handlowych z klientem, co przekłada się na liczne spotkania, odbywane na ogół w siedzibie Klienta, prowadzącego swą działalność w granicach obszaru wchodzącego w zakres "miejsca świadczenia pracy" przez handlowca. Nie inaczej jest w przypadku Pracowników Wnioskodawcy. Takich spotkań, odbywanych przez Pracowników, może być nawet kilka, czy kilkanaście w tygodniu. Jeśli z powodów logistycznych bezzasadne jest codzienne powracanie z takich spotkań do miejsca zamieszkania, Pracownicy mają prawo, a nawet obowiązek (biorąc pod uwagę bezpieczeństwo pracownika oraz efektywne wykorzystanie czasu pracy), skorzystania z noclegu (usługi hotelowej, za którą koszt ponosi Spółka). Wnioskodawca bowiem jest zainteresowany tym, aby Pracownicy odbyli jak najwięcej spotkań z Klientami/ potencjalnymi Klientami, a nie tym, aby Pracownicy spędzali czas głównie przemieszczając się (powracając na nocleg do swoich domów, a następnego dnia ponownie jadąc do miejsc znajdujących się nieopodal tych, skąd dzień wcześniej powrócili). Mając na względzie powyższe, ze szczególnym uwzględnieniem faktu szeroko zakreślonego miejsca świadczenia pracy przez Pracowników, uniemożliwiającego stosowanie przepisów o podróżach służbowych (delegacjach) pojawiła się wątpliwość, czy Spółka prawidłowo postępuje, uznając koszt usługi hotelowej w analizowanym stanie faktycznym: