Wyrok WSA w Lublinie z dnia 12 marca 2015 r., sygn. III SA/Lu 115/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zalewski, Sędziowie Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak (sprawozdawca),, Sędzia WSA Grzegorz Wałejko, Protokolant Sekretarz sądowy Sylwia Bałaban, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 12 marca 2015 r. sprawy ze skargi Gminy T. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...] października 2011 r. nr [...] w przedmiocie wprowadzenia zmian w rejestrze ewidencji gruntów i budynków I. uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję Starosty z dnia [...] lipca 2011 r., nr [...]; II. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego na rzecz Gminy T. kwotę 1.020 (jeden tysiąc dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną do sądu decyzją z dnia [...] października 2011 r., nr [...], [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w [...], po rozpatrzeniu odwołania Gminy [...] utrzymał w mocy decyzję Starosty [...] z dnia [...] lipca 2011 r., nr [...], o wykazaniu w rejestrze ewidencji gruntów i budynków obrębu 2-[...] Gminy [...] jako władającego na zasadach samoistnego posiadania działkami oznaczonymi numerami: [...], stanowiącymi drogi.

W skardze do sądu administracyjnego Gmina [...] wniosła o stwierdzenie nieważności tej decyzji oraz decyzji organu pierwszej instancji z uwagi na rażące naruszenie prawa, ewentualnie o uchylenie wymienionych decyzji. Skarżąca zarzuciła naruszenie art. 51 oraz art. 22 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm., dalej: P.g.k.) oraz § 10 ust. 2 oraz § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U Nr 38, poz. 454) poprzez wskazanie tych przepisów jako podstawy prawnej do wykazania w ewidencji gruntów i budynków władających również innymi gruntami niż grunty państwowe i samorządowe, podczas gdy nie jest ustalony właściciel działek. Skarżąca zarzuciła również naruszenie art. 6 k.p.a. poprzez wszczęcie z urzędu postępowania i wydanie decyzji z naruszeniem zasady praworządności tj. bez wyraźnej podstawy prawnej.