Wyrok WSA w Lublinie z dnia 25 lutego 2015 r., sygn. I SA/Lu 866/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca), Sędziowie WSA Małgorzata Fita,, SO del. Monika Kazubińska-Kręcisz, Protokolant Starszy asystent sędziego Karolina Orłowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 25 lutego 2015r. sprawy ze skargi B. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej . z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad 2008 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości; III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz B. W. kwotę 717 zł (siedemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej (organ), po rozpatrzeniu odwołania B. W. (dalej B. W.), utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego z dnia 27 listopada 2013 r. w przedmiocie określenia B. W. zobowiązania w podatku od towarów i usług za listopad 2008 r. w kwocie 3.244 zł.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że organ zakwestionował uprawnienie B. W. do odliczenia kwot podatku naliczonego, wynikających z faktur, opisujących zakupy B. W., które zostały wystawione przez: A. (faktury nr [...]i [...]), D. (faktura nr [...]). Zdaniem organu faktury pochodzące od ww. firm nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych pomiędzy podmiotami wymienionymi w ich treści. Opisywały one nabycie przez B. W. usług introligatorskich (w odniesieniu do firmy A. D.) oraz wykonanie projektów, skład komputerowy i przygotowanie do druku (w przypadku firmy P. L.).

Organ zauważał, że w dokumentacji prowadzonej przez firmę B., poza fakturami, brak jest jakichkolwiek innych dokumentów, dotyczących współpracy i rozliczeń z wystawcami zakwestionowanych faktur, w tym jakichkolwiek umów, specyfikacji, kalkulacji, wycen, rozliczeń ilościowo - wartościowych. Sam B. W. nie potrafił podać szczegółów fakturowanych transakcji. Przyznał też, że zakupami i rozliczeniami zajmował się przede wszystkim jego ojciec - G. W., prowadzący firmę C. razem z D. W., także zajmującą się działalnością introligatorską. Udzielił ojcu stosownego pełnomocnictwa do podejmowania działań w imieniu firmy B. Polegał też na gronie kontrahentów, z którymi współpracował jego ojciec i polecił ich. Podpisywał niezbędne dokumenty jeśli była taka potrzeba, zwłaszcza faktury. Jedynymi kontrahentami, z którymi w omawianym czasie współpracował były firmy T. N., A. D. i P. L., polecone przez ojca. Jednak zawieraniem transakcji, umów zajmował się ojciec, jako bardziej doświadczony, a on sam nie wiedział o zawieranych przez ojca umowach, nie był o tym informowany. Swoich kontrahentów albo nie widywał, albo widywał przelotnie. Nie miał wiedzy i doświadczenia w branży introligatorskiej, a więc od strony technicznej i produkcyjnej miał pomagać mu właśnie ojciec.