Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 13 stycznia 2015 r., sygn. II SA/Wr 765/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Olga Białek Sędzia WSA Anna Siedlecka Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Boaro po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi Wojewody D. na uchwałę Rady Miejskiej w Ś. z dnia ... w przedmiocie przyjęcia programu opieki nad bezdomnymi zwierzętami oraz zapobieganiu bezdomności zwierząt na terenie Gminy Ś. I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; II. orzeka, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu; III. zasądza od Gminy Ś.na rzecz Wojewody D. kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wojewoda jako organ nadzoru nad działalnością gminną (art. 93 ust. 1 u.s.g. Dz. U. z 2013 r., poz. 594) wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały z powodu istotnego naruszenia art. 11a ust. 2 pkt 3 i ust. 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2013 r., poz. 856) w związku z art. 7 Konstytucji RP. W ocenie skarżącego uchwalony nie wyczerpuje ustawowego zakresu treściowego. W szczególności nie zawiera sposobu wydatkowania środków przeznaczonych na realizację programu, gdyż jedynie określa ich sumę w kwocie 30.000 zł. Regulując kwestię odławiania bezdomnych zwierząt nie wskazano, czy ma ono charakter stały czy okresowy (patrz § 2 rozporządzenia MSWiA z dnia 26 sierpnia 1998 r. w sprawie zasad i warunków wyłapywania bezdomnych zwierząt Dz. U. Nr 116, poz. 753). Brak pełnej realizacji upoważnienia ustawowego oznacza również naruszenie § 119 ust. 1 ZTP. W uchwale naruszono ponadto inne przepisy prawa. W § 2 uchwały Rada postanowiła, że traci moc analogiczna uchwała z dnia 30 marca 2011 r. Tymczasem uchwała ta utraciła moc prawną już w związku ze zmianą przepisu upoważniającego, która nastąpiła z dniem 1 stycznia 2012 r. (art. 1 pkt 8 w związku z art. 3 ustawy nowelizującej Dz. U. z 2011 r. Nr 230, poz. 1373), o czym stanowi § 32 ust. 2 ZTP (por. wyrok II SA/Wr 222/14). W § 2 ust. 1 pkt 2 załącznika do uchwały przewidziano, że straż miejska będzie przyjmować zgłoszenia o bezdomnych zwierzętach i poszukiwać ich właścicieli, a następnie powiadamiać o konieczności ich wyłapania, w określonych sytuacjach przystępować do wyłapania. Tymczasem obowiązki na straż gminną może nakładać ustawa lub akty prawa miejscowego (art. 10 ust. 1 ustawy o strażach gminnych). Uchwała programowa nie jest aktem prawa miejscowego (wyrok II SA/Wr 686/12). W § 2 ust. 2 pkt 3a załącznika Rada postanowiła, że właściciel przed wykonaniem zabiegu uśpienia ślepego miotu, zobowiązuje się do poddania na swój koszt suki lub kotki zabiegowi sterylizacji, a gdy nie wywiąże się z tego, zostaje obciążony kosztami zabiegu. W §2 ust. 3 pkt 5 ustanowiono zasady dofinansowania zabiegów sterylizacji samic lub kastracji samców dla właścicieli psów i kotów. Nastąpiło przy tym przekroczenie upoważnienia ustawowego, zaś przyjęte unormowania nie pozostają w zgodzie z charakterem prawnym uchwały jako aktu prawa wewnętrznego. Zgodnie ponadto z art. 11a ust. 5 ustawy koszty zabiegów ponosi gmina. Oznaczało to naruszenie § 115, § 116, § 118 i § 136 ZTP w związku z § 141 ZTP. Organ wskazał w końcu, że rozliczenia z tytułu wykonania zabiegów mają charakter cywilnoprawny (wyrok II SA/Wr 478/13).