Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 27 stycznia 2015 r., sygn. II SAB/Rz 112/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Krystyna Józefczyk /spr./ Sędziowie WSA Paweł Zaborniak WSA Joanna Zdrzałka Protokolant sekretarz sądowy Sylwia Pacześniak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 27 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi B. S. na bezczynność Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu [...] w przedmiocie rozpoznania odwołania I. zobowiązuje Samorządowe Kolegium Odwoławcze [...] do rozpoznania odwołania skarżącego B. S. z dnia 23 sierpnia 2013 r. w terminie 14 dni od dnia zwrotu akt sprawy organowi; II. stwierdza, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] na rzecz skarżącego B. S. kwotę 100 zł /słownie: sto złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

II SAB/Rz 112/14

UZASADNIENIE

Przedmiotem skargi B.S. jest bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego, zwanego dalej SKO lub Kolegium, w przedmiocie pozostawienia odwołania bez rozpoznania.

Z akt sprawy wynika, że w dniu 11 marca 2014r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wpłynęła skarga B.S. na bezczynność Kolegium w przedmiocie nierozpoznania jego odwołania od decyzji Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] sierpnia 2013r., nr [...], którą orzeczono o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, polegającej na budowie odcinków gazociągu [...], relacji S. - P. wraz z infrastrukturą towarzyszącą, w mieście K. obręb K. Sprawa z powyższej skargi zarejestrowana została pod sygn. akt: II SAB/Rz 14/14.

B.S. złożył odwołanie od ww. decyzji wnosząc o jej uchylenie w całości oraz zarzucając naruszenie: art. 28 i art. 29 w związku z art. 107 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013r. poz. 267), zw. dalej k.p.a. przez niepełne oznaczenie stron postępowania administracyjnego w wydanej decyzji oraz naruszenie prawa materialnego, tj. art. 1 ust. 2 pkt 7 w zw. z art. 50 ust. 1 i w zw. z art. 52 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647), zwanej dalej "ustawą" poprzez ich niezastosowanie. Ponadto zarzucił naruszenie prawa procesowego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. art. 7, 77 § 1, art. 80, art. 107 § 1 i § 3 k.p.a. polegającego na braku wszechstronnego rozważanie zebranego w sprawie materiału dowodowego i oceny charakteru stosowanych procedur pod kątem ewentualnej ingerencji w prawo własności nieruchomości, przez które ma przebiegać planowana inwestycja, a także niepełne uzasadnienie zasadności wydania zaskarżonej decyzji