Wyrok WSA w Opolu z dnia 2 grudnia 2014 r., sygn. II SA/Op 517/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędziowie Sędzia WSA Teresa Cisyk (spr.) Sędzia WSA Ewa Janowska Protokolant Referent stażysta Dorota Ziółecka po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 2 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi R. W. na akt - pismo Starosty Prudnickiego z dnia 20 grudnia 2010 nr [...] w przedmiocie opłaty za kartę pojazdu 1) uchyla zaskarżony akt, 2) określa, że zaskarżony akt nie podlega wykonaniu w całości, 3) zasądza od Starosty Prudnickiego na rzecz skarżącego R. W. kwotę 100 (sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 30 listopada 2010 r. R. W. zwrócił się do Starosty Prudnickiego o zwrot kwoty 425 zł, tytułem pobrania zawyżonej opłaty za wydanie karty pojazdu - seria nr [...] dla samochodu [...] o nr rej. [...], który został zarejestrowany decyzją z dnia 17 sierpnia 2004 r.

Pismem z dnia 20 grudnia 2010 r., nr [...], Starosta Prudnicki odmówił R. W. zwrotu żądanej kwoty 425 zł. Organ uznał, że pobrana opłata za kartę pojazdu była zgodna z obowiązującymi w dacie jej wydania przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. nr 137, poz. 1310), zwanego dalej rozporządzeniem z 2003 r., które określało wysokość opłaty na kwotę 500 zł. Ponadto Starosta podniósł, że w wyroku z dnia 17 stycznia 2006 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, iż ww. przepis rozporządzenia straci moc obowiązującą 1 maja 2006 r. Natomiast Minister Transportu i Budownictwa rozporządzeniem z dnia 28 marca 2006 r. (Dz. U. nr 59, poz. 421) wprowadził stawkę opłaty za kartę pojazdu w wysokości 75 zł, z mocą obowiązującą od dnia 15 kwietnia 2006 r. W ocenie organu, przesłanka ochrony finansów publicznych w kontekście ochrony praw obywatela, jaką kierował się Trybunał Konstytucyjny, jest o tyle istotna, że nie tylko potwierdza, iż skutki tego orzeczenia nie rozciągają się na stany faktyczne zaistniałe przed utratą mocy obowiązującej rozporządzenia z 2003 r., ale także czynią nieuprawnionym ewentualną odmowę stosowania przepisów tego rozporządzenia do stanów faktycznych w czasie jego obowiązywania. Przedmiotowe pismo zostało doręczone R. W. w dniu 27 grudnia 2010 r.