Wyrok WSA w Łodzi z dnia 12 listopada 2014 r., sygn. I SA/Łd 644/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Cezary Koziński Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda Sędzia WSA Paweł Kowalski (spr.) Protokolant: Pomocnik sekretarza Dominika Borowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 listopada 2014 r. sprawy ze skargi P. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn z tytułu darowizn 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. na rzecz skarżącego kwotę 3312 (trzy tysiące trzysta dwanaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...], Dyrektor Izby Skarbowej, utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z dnia [...], nr [...], którą ustalono zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn w wysokości 29 845 zł, z tytułu darowizn przekazanych przez H. M. na rzecz syna P.M.

Z akt sprawy wynika, że w toku postępowania kontrolnego w zakresie źródeł pochodzenia majątku oraz dochodów niemających pokrycia w ujawnionych źródłach dochodu za rok 2011 P. M., wyjaśnił, że w 2011 roku otrzymał od matki - H. M. kolejno kwoty: 132 500 zł, 20 000 zł i 16 000 zł, które urząd kontroli skarbowej uznał za darowizny środków pieniężnych

Z ustaleń dokonanych przez Naczelnika Urzędu Skarbowego wynika, że nabycie owych środków pieniężnych nie zostało zgłoszone do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, a podatek nie został uiszczony.

Podatnik wykazując źródła pokrycia ponoszonych w 2011 roku wydatków, wskazał, że H. M. przekazała mu środki pochodzące ze sprzedaży mieszkania położonego w S. przy ul. A. 14/2 w kwocie 132 500 zł oraz swoje oszczędności w kwocie 36 000 zł, z przeznaczeniem na dokończenie budowy domu przy ul. B. 7 w S. Wyjaśnił, że matka sprzedała swoje mieszkanie, po czym przeprowadziła się do jego mieszkania, przy ul. B. 7 w S., bowiem do tej pory też zamieszkiwali razem. Wobec tego przekazanych mu przez matkę kwot, których nie musiał jej zwracać, nie traktował jako darowizny. Przeznaczył je na dostosowanie strychu wybudowanego domu na mieszkanie dla matki. Pieniądze ze sprzedaży mieszkania matki odebrał osobiście i mógł nimi dysponować. Nie został sporządzony żaden dokument, na podstawie którego matka przekazała skarżącemu te pieniądze.