Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 października 2014 r., sygn. III SA/Wa 2686/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Sędziowie sędzia WSA Marek Krawczak (sprawozdawca), sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz, Protokolant starszy referent Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 października 2014 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w podatku od towarów i usług za IV kwartał 2010 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w W. (zwany dalej: "DIS" lub "organem odwoławczym") po rozpatrzeniu odwołania z dnia 8 lutego 2013 r. (uzupełnionego pismem z 15 kwietnia 2013 r.) wniesionego przez J.K. (zwanego dalej: "Skarżącym") od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. (zwanego dalej: "NUS" lub "organem pierwszej instancji") z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w sprawie określenia w podatku od towarów i usług nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za czwarty kwartał 2010 r. w wysokości 5.470 zł do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy, decyzją z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu decyzji z dnia [...] sierpnia 2013 r. DIS przedstawił opisany poniżej przebieg postępowania administracyjnego poprzedzającego wydanie decyzji tego organu.

Skarżący od stycznia 2002 roku prowadził działalność gospodarczą pod nazwą F.H.U. A. J.K. , polegającą na świadczeniu usług transportu drogowego. Następnie NUS w wyniku postępowania kontrolnego w zakresie podatku od towarów i usług za czwarty kwartał 2010r. stwierdził, że Skarżący niezasadnie ujął w ewidencji i rozliczył w deklaracji VAT-7K za czwarty kwartał 2010r. kwoty podatku naliczonego wynikające z 10 faktur zakupu, w treści których jako sprzedawca oleju napędowego wskazana była firma K. Sp. z o.o. z siedzibą przy ul. [...] w T. . W toku czynności sprawdzających ustalono bowiem, że faktury te nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, wobec czego podatek naliczony z tych faktur nie stanowi podstawy do obniżenia podatku należnego. W konsekwencji organ pierwszej instancji stwierdził, że w rozliczeniu za IV kwartał 2010 r. Skarżący zawyżył podatek naliczony o kwotę 102.386 zł.