Wyrok WSA w Krakowie z dnia 23 października 2014 r., sygn. III SA/Kr 840/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Kasprzycki Sędziowie WSA Bożenna Blitek (spr.) WSA Janusz Bociąga Protokolant Sylwia Piwowarska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 października 2014 r. sprawy ze skargi G. C. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 27 marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie ewidencji gruntów skargę oddala.

Uzasadnienie

I.

Pismem z dnia 10 listopada 2008 r. G. C. - współwłaścicielka działki nr [...] - wniosła o wprowadzenie zmian w operacie ewidencji gruntów i budynków obrębu Z, gmina K polegającej na korekcie granic działki nr [...] na odcinku z działką drogową nr [...], poprzez przywrócenie przebiegu zachodniej granicy zgodnej z granicą dawnej parceli katastralnej [...] gm. kat. Z.

Z kolei pismem z dnia 15 grudnia 2009 r. R. K. - właścicielka działek ewidencyjnych nr [...] i nr [...] - również wystąpiła o przywrócenie przebiegu granic dawnych parcel katastralnych.

Decyzją z dnia [...] 2011 r. Nr [...] Starosta odmówił zmiany w operacie ewidencji gruntów dla obrębu Z, gmina K polegającej na korekcie granicy działki nr [...] poprzez przywrócenie granic zgodnych z przebiegiem granic dawnych parcel katastralnych pgr l. kat. [...] i pgr l. kat. [...] na odcinku z działką ewidencyjną nr [...] stanowiącą drogę.

Po rozpatrzeniu odwołania G. C., Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego decyzją z dnia [...] 2012 r. Nr [...] uchylił decyzję Starosty z dnia [...] 2011 r. Nr [...] i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Organ II instancji stwierdził, że decyzja Starosty została wydana po rozpoznaniu wniosków G. C. oraz R. K. Tymczasem sentencja decyzji organu I instancji dotyczyła wyłącznie odmowy korekty granicy działki nr [...]. Organ odwoławczy zauważył, że wprawdzie w osnowie swojej decyzji oraz w jej uzasadnieniu organ I instancji powołał się na rozpoznanie również wniosku R. K., jednak w zakresie zmiany przebiegu granic działek nr [...] i nr [...] stanowiących jej własność nie orzekał. Nie wiadomo zatem, zdaniem organu II instancji, czy stwierdzenie Starosty, że decyzję wydał po rozpatrzeniu wniosku R. K. i G. C. stanowi pomyłkę, czy też intencją organu było rozstrzygnięcie w rozpatrywanej decyzji równocześnie w zakresie dwóch wniosków. Ponadto organ II instancji uznał, że decyzja organu I instancji wydana została z pominięciem dokonania analizy wszystkich okoliczności sprawy.