Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 września 2014 r., sygn. II SA/Wa 2187/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Kołodziej, Sędziowie WSA Danuta Kania (spr.), Janusz Walawski, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Sylwia Mikuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 września 2014 r. sprawy ze skargi G. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie przyznania statusu osoby bezrobotnej oraz odmowy przyznania prawa do zasiłku 1. uchyla zaskarżoną decyzję w części utrzymującej w mocy decyzję organu I instancji o odmowie przyznania prawa do zasiłku, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w części określonej w punkcie 1, 3. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego N. P. kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) oraz kwotę 55,20 zł (słownie: pięćdziesiąt pięć złotych 20/100) stanowiącą 23% podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Prezydent [...] W. decyzją z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...], powołując w podstawie prawnej art. 2 ust. 1 pkt 2, art. 71 ust. 1 i 2 oraz art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. a i b ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 674 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2013 r., poz. 267), dalej: "k.p.a.", orzekł o uznaniu G. K. z dniem [...] lipca 2013 r. za osobę bezrobotną oraz odmówił mu przyznania prawa do zasiłku.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż z przedłożonych dokumentów wynika, że w dniu rejestracji, tj. w dniu [...] lipca 2013 r. G. K. spełniał warunki do uznania za osobę bezrobotną, natomiast suma okresów, o których mowa w art. 71 ust. 1 i 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, przypadających w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji, jest krótsza niż 365 dni, lub podstawą wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy jest kwota niższa od minimalnego wynagrodzenia, co stanowi podstawę odmowy przyznania prawa do zasiłku.