Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 sierpnia 2014 r., sygn. III SA/Wa 798/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Alojzy Skrodzki, sędzia WSA Jolanta Sokołowska, Protokolant starszy referent Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 sierpnia 2014 r. sprawy ze skargi W. Sp. z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za okresy od kwietnia do grudnia 2008 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] października 2013 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. określił Skarżącej - W. sp. z o.o. z siedzibą w P., wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od kwietnia do grudnia 2008 r.

Z uzasadnienia decyzji wynika, że Skarżąca była zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, a przedmiot jej działalności stanowiła sprzedaż artykułów użytku domowego.

Dyrektor UKS zakwestionował za badany okres dwadzieścia jeden faktur VAT, które Skarżąca ujęła w ewidencji zakupów a które nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Faktury wystawiły P.H.U. T. i P.H.U. E.. Powyższe ustalono opierając się na materiale dowodowym w postaci: dokumentów dotyczących prowadzonej przez Skarżącą działalności gospodarczej, w tym ewidencji zakupu i sprzedaży dla potrzeb podatku od towarów i usług oraz faktur sprzedaży i faktur zakupu, protokołów przesłuchań członków organów Skarżącej i jej pracowników oraz innych świadków, wyjaśnień kontrahentów Skarżącej, a także informacji uzyskanych od innych organów podatkowych.

Dyrektor UKS wskazał, że w dniu 10 lipca 2013 r. przesłuchał w charakterze strony E. C., pełniącą funkcję Prezesa Zarządu Skarżącej. Z treści złożonych wyjaśnień wynikało, że wyżej wymieniona zajmowanie się dokumentami, rozmowami i kontaktami z klientami oraz koordynacją działalności Skarżącej Spółki, w tym wyszukiwaniem na rynku towarów z atrakcyjnymi cenami powierzyła K. K. oraz M. S.. E. C. podała, że nie znała żadnych dostawców Spółki, nie zajmowała się kontaktami z klientami, a wiedzę w tym zakresie ma wyłącznie K. K.. Wyjaśniła, że jako prezes Skarżącej Spółki nie podpisywała pisemnych umów z dostawcami, nie byli oni sprawdzani pod względem wiarygodności, legalnego funkcjonowania. Nie znała J. S., ani M. K., nie znała podmiotów pod nazwą T. i E..; nie kojarzy tych firm jako dostawców spółki. Nie był jej znany R. K., nie wiedziała jakie podmioty reprezentował i nie zna żadnych szczegółów współpracy z nim. E. C. nie potrafiła podać źródła pochodzenia kupowanych przez Spółkę towarów; jej zdaniem ważna była tylko ich cena oraz atrakcyjność. Nie dokonywała żadnej weryfikacji i sprawdzenia podmiotów, które były dostawcami Skarżącej, gdyż jak stwierdziła miała w tym zakresie pełne zaufanie do K. K.. Nie widziała żadnych dokumentów rejestracyjnych T., ani E., jak również nie widziała i nie miała styczności z fakturami wystawianymi przez powyższe podmioty. Nie potrafiła także powiedzieć, kto dostarczał towar uwidoczniony na przedmiotowych fakturach i nie znała formy płatności.