Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 29 lipca 2014 r., sygn. I SA/Rz 464/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Małgorzata Niedobylska /spr./ Sędziowie NSA Jacek Surmacz WSA Jarosław Szaro Protokolant sekr. sąd. Eliza Kaplita-Wójcik po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 22 lipca 2014r. sprawy ze skarg "A" Spółka Jawna z siedzibą w R. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2011r. - nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2005 rok, - nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2006 rok, - nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2007 rok 1) uchyla zaskarżone decyzje, 2) określa, że decyzje wymienione w pkt. 1) nie podlegają wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku, 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz strony skarżącej "A" Spółka Jawna z siedzibą w R. kwotę 8.451 zł. (słownie: osiem tysięcy czterysta pięćdziesiąt jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżonymi decyzjami Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzje Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] grudnia 2010 r.,

o numerach: [...], określające "A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością" spółka jawna z siedzibą w R. (dalej: Spółka/skarżąca) oraz B. Sp. z o.o. w R. zobowiązanie w podatku od nieruchomości za lata 2005, 2006 i 2007.

Podstawą wydania decyzji wymiarowej było ustalenie przez organ I instancji, że w złożonej przez podatników deklaracji podatkowej w sprawie podatku od nieruchomości nie ujęto budynku zlokalizowanego na działce nr 636/2 obr. 214 położonej przy ul. [...] w R., stanowiącego współwłasność wymienionych w decyzji podatników.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po zleceniu organowi I instancji przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego w trybie art.229 Ordynacji podatkowej, celem uzupełnienia materiału dowodowego, pozwalającego na określenie w sposób jednoznaczny charakteru opodatkowanego obiektu, podzieliło dokonane przez ten organ ustalenia, jak i wyciągnięte na ich podstawie wnioski. Równocześnie nie zgodziło się z podniesionymi w odwołaniu zarzutami naruszenia wymienionych tam przepisów prawa materialnego i procesowego.