Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 25 czerwca 2014 r., sygn. II SA/Wr 235/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA - Andrzej Wawrzyniak Sędzia NSA - Halina Kremis Sędzia NSA - Zygmunt Wiśniewski /sprawozdawca/ Protokolant starszy sekretarz sądowy - Magda Minkisiewicz po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 24 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi W.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji obejmującej budowę czterech budynków mieszkalnych wielorodzinnych z garażem podziemnym I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. na rzecz skarżącego kwotę 757 złotych /słownie:siedemset pięćdziesiąt siedem/ tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu decyzją z dnia [...] r. Nr [...], podjętą na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.), zwanej dalej "k.p.a.", po rozpatrzeniu odwołania S.Ch. od decyzji Burmistrza Gminy T. z dnia [...] r. Nr [...] ustalającej - na rzecz W.K. - warunki zabudowy dla inwestycji obejmującej budowę czterech budynków mieszkalnych wielorodzinnych z garażami podziemnymi, przewidzianej do realizacji na działce nr 6/7, AM-18, obręb T., Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. uchyliło w/w decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.

W uzasadnieniu powyższej decyzji organ odwoławczy wskazał, że u podstaw takiego rozstrzygnięcia legły stwierdzone uchybienia natury procesowej mogące w sposób istotny wpłynąć na stosowanie przepisów prawa materialnego, w szczególności art. 61 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2013 r. poz. 647 ze zm.), zwanej dalej "u.p.z.p.". Wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie w przypadku łącznego spełnienia określonych w art. 61 ust. 1 u.p.z.p. warunków. Kluczowe znaczenie dla niniejszej sprawy ma istnienie co najmniej jednej działki sąsiedniej dostępnej z tej samej drogi publicznej, zabudowanej w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu (art. 61 ust. 1 pkt 1 u.p.z.p.). Ustaleniu tej okoliczności służy wykonywana przez organ I instancji analiza stanu zagospodarowania nieruchomości sąsiednich. Zasady jej sporządzania regulują przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1588), zwanego dalej "rozporządzeniem planistycznym". Wbrew zarzutom odwołania analiza w niniejszej sprawie została sporządzona prawidłowo, ale wyciągnięte z niej wnioski względem ustalenia wskaźnika zabudowy, szerokości elewacji frontowej i wysokości budynku (kalenicy) budzą uzasadnione wątpliwości.