Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2014 r., sygn. II SA/Wa 187/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Fronczyk, Sędziowie WSA Adam Lipiński (spr.), Ewa Kwiecińska, Protokolant Referent stażysta Małgorzata Ciach, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi M. G. na postanowienie Szefa Służby Celnej z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia dyscyplinarnego oddala skargę

Uzasadnienie

Szef Służby Celnej postanowieniem z dnia [...] grudnia 2013 r., działając na zasadzie 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 i art. 144 Kpa, utrzymał w mocy swoje poprzedzające postanowienie z dnia [...] października 2013 r., którym na zasadzie art. 61a § 1 Kpa, odmówiono wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia (na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 Kpa) nieważności orzeczenia dyscyplinarnego Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] lipca 2012 r. w przedmiocie wymierzenia funkcjonariuszowi celnemu - M. G. kary dyscyplinarnej wydalenia ze Służby Celnej.

W uzasadnieniu postanowienia organ wskazał, co następuje:

W sprawach z zakresu postępowań dyscyplinarnych prowadzonych w stosunku do funkcjonariuszy celnych określona została tylko jedna procedura. Polega ona na bezpośrednim stosowaniu przepisów rozdziału 11 ustawy o Służbie Celnej, a w kwestiach tam nieuregulowanych stosowania odpowiednio przepisów Kodeksu postępowania karnego, zgodnie z art. 187 ustawy o Służbie Celnej. Jasno określona zasada korzystania z procedury karnej w postępowaniach dyscyplinarnych jest z założenia pełna (zasada racjonalnego ustawodawcy) i nie upoważnia adaptacji - do ustalonego przez ustawodawcę schematu proceduralnego - kolejnych przepisów procesowych, określonych w innych aktach prawnych. Na powyższą zasadę nie ma wpływu okoliczność rozpatrzenia odwołania od orzeczenia dyscyplinarnego przez organ drugiej instancji.