Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 marca 2014 r., sygn. IV SA/Wa 2994/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Krystyna Napiórkowska, Sędziowie sędzia WSA Piotr Korzeniowski, sędzia WSA Jakub Linkowski (spr.), Protokolant sekr. sąd. Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 marca 2014 r. sprawy ze skargi E. O. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium RP oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu 12 grudnia 2012 r. do Wojewody [...] wpłynął wniosek E. O. (dalej: "skarżący") o udzielenie mu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, uzasadniony pozostawaniem przez niego w związku małżeńskim z obywatelką polską, A. O..

Decyzją z [...] czerwca 2013 r. Wojewoda [...] odmówił udzielenia skarżącemu wnioskowanego zezwolenia, uzasadniając odmowę przesłanką z art. 57 ust. 1 pkt 5 ustawy z 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz.U. z 2011 r., Nr 264, poz. 1573, ze zm.)

Wojewoda [...] podniósł, że cudzoziemiec przez cały okres pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej narusza obowiązujący porządek prawny, popełniając poważne przestępstwa oraz, że mając na względzie dobro rodziny oraz pozytywną prognozę kryminologiczną Sądu, Wojewoda [...] udzielił cudzoziemcowi zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony z terminem ważności do 3 sierpnia 2012 r., lecz cudzoziemiec powrócił na drogę przestępczą i w 18 stycznia 2013 r. Sąd Rejonowy w C. prawomocnym wyrokiem sygn. akt [...] uznał go winnym przestępstw z art. 272 oraz 270 §1 ustawy z 6 marca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. nr 88, poz. 553 ze zm., dalej: "k.k.") i orzekł wobec niego łączną karę 11 miesięcy pozbawienia wolności, warunkowo zawieszając wykonanie wyroku na okres próby 2 lat.

Skarżący w odwołaniu od ww. decyzji zarzucił organowi błędną wykładnię oraz niewłaściwe zastosowanie art. 53 ust. 1 pkt 6, art. 57 ust. 1 pkt 5 ustawy o cudzoziemcach, naruszenie art. 42 ust. 3 oraz art. 18 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 8 ust. 1 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, art. 5 i 9 Konwencji o prawach dziecka oraz art. 77 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267, dalej: “Kpa"), jak również błąd w ustaleniach faktycznych poprzez błędne uznanie, że jego pobyt będzie stanowił zagrożenie dla bezpieczeństwa i porządku publicznego.