Wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 grudnia 2010 r., sygn. V SA/Wa 1290/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Andrzej Kania (spr.), Sędzia WSA - Jolanta Bożek, Sędzia WSA - Michał Sowiński, Protokolant: referent - Maryla Wiśniewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi G. A. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia ... lutego 2010 r. nr ... w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony. 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców na rzecz G. A., kwotę ... zł (... złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego, 3. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] nr [...] z dnia [...] listopada 2009 r., mocą której organ pierwszej instancji odmówił udzielenia G. A. (obywatelowi A.) zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym.

Wnioskiem z dnia 18 marca 2009 r. G. A. wystąpił o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W uzasadnieniu wniosku wskazał, iż przebywa w Polsce od 1995 r. W 2004 r. otrzymał kartę czasowego pobytu, pracuje w Polsce legalnie, ma dobry kontakt z obywatelami Polski, ma tutaj plany na dalsze życie, więc prosi o wydanie karty na dalszy okres pobytu w Polsce.

W dniu [...] listopada 2009 r. decyzją o wskazanym wyżej numerze Wojewoda [...] odmówił cudzoziemcowi żądanego zezwolenia. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie wykazał, że prowadzona przez G. A. działalność gospodarcza jest korzystna dla gospodarki narodowej, zatem brak jest podstaw do udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w oparciu o art. 53 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach. Organ wskazał, jednocześnie, iż cudzoziemiec nie posiada stabilnego i regularnego źródła dochodu.