Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 6 marca 2014 r., sygn. II SA/Sz 993/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Kłosowski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder, Sędzia NSA Danuta Strzelecka-Kuligowska, Protokolant sekretarz sądowy Anita Jałoszyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 6 marca 2014 r. sprawy ze skargi A. L. i O. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

W wyniku rozpoznania wniosku R. S. Prezydent Miasta decyzją z dnia [...] r. ustalił warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na rozbudowie i nadbudowie jego jednorodzinnego wolnostojącego budynku mieszkalnego z garażem, położonego przy ul. [...] (działka nr [...]). W uzasadnieniu tej decyzji organ pierwszej instancji stwierdził, że zgodnie ze złożonym i zmodyfikowanym we własnym zakresie wnioskiem, inwestor planuje rozbudowę istniejącego garażu poprzez jego poszerzenie do granicy z działką nr [...] i wydłużeniu do 8,0 metrów oraz nadbudowę garażu do wysokości górnego stropu parteru budynku oraz nałożenie nad całym budynkiem dachu , o spadku ok. 15°. Wniosek inwestora został zmodyfikowany w zakresie m.in. linii zabudowy i wysokości zabudowy w sposób odpowiadający zabudowie istniejącej na sąsiedniej działce przy ul. [...]. W ocenie organu I instancji zamierzenie inwestycyjne odpowiada warunkom wynikającym z analizy i cech zabudowy tego obszaru.

Od powyższej decyzji odwołanie wnieśli A. i O. L. - właściciele nieruchomości przy ul. [...] , wnosząc o jej uchylenie i odmowę ustalenia warunków zabudowy we wskazany przez wnioskodawcę sposób. Odwołujący się zarzucili, iż przy wydawaniu zaskarżonej decyzji zostały naruszone przepisy przywołanych w niej aktów prawnych oraz podstawowe założenia, na których opiera się kształtowanie polityki budowlanej i planowania przestrzennego. Wskazując na charakter zabudowy większości działek na tym obszarze, tj. domy jednorodzinne z dwiema kondygnacjami nadziemnymi i garażem, jako budowa jednokondygnacyjna, a odległość garaży od sąsiadujących działek wynosi około 1,5 m. odwołujący zakwestionowali zawarte w skarżonej decyzji stwierdzenie organu I instancji, iż wymagania dotyczące nowej zabudowy ustalone zostały na podstawie analizy funkcji oraz cech zabudowy, wykonanej zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wyznaczono bowiem całkowicie niezgodną z wymogami ww. rozporządzenia linię zabudowy, przesuwając istniejącą linię zabudowy do granicy działki sąsiadującej, a pokazując w załączniku graficznym tylko linię zabudowy od strony ulicy [...] , przesuwając przy tym obecną linię zabudowy garażu o około 1m. Kamuflując prawdziwą intencję w zaskarżonej decyzji ustalono dach płaski o wysokości jego najwyższej części do 6,5 m. Żadna z sąsiednich działek, dostępnych z tej samej drogi publicznej, nie jest tak zabudowana jak może zostać zabudowana przedmiotowa działka przy ul. [...], przez możliwość zbliżenia do granicy działki ściany garażu i jego rozbudowę o dodatkową kondygnację. Stanowi to naruszenie § 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Wydana decyzja narusza zatem ich interes prawny i pogarsza warunki ich nieruchomości.