Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 lutego 2014 r., sygn. IV SA/Wa 2737/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj (spr.), Sędziowie sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak, sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lutego 2014 r. sprawy ze skargi M. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu opłaty za brak sieci - oddala skargę -

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] października 2013 r. znak: [...], Główny Inspektor Ochrony Środowiska, dalej GIOŚ, na podstawie art. 21 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (D.U. 2012, poz. 749 ze zm.) w związku z art. 17 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz.U. Nr. 25, poz. 202 ze zm.), dalej ustawa o recyklingu, art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. 2012, poz. 267), dalej K.p.a., po ponownym rozpatrzeniu sprawy z wniosku M. Spółka z.o.o. z siedzibą w W., dalej skarżąca lub spółka, dotyczącej określenia wysokości zobowiązania skarżącej z tytułu opłaty za brak sieci za 2006 r., należnej Narodowemu Funduszowi Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, utrzymał w mocy decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z [...] grudnia 2009 r., znak: [...], określającą wysokość opłat za brak sieci w 2006 r. w wysokości 1 050 296 zł.

Powyższe rozstrzygnięcie było wynikiem następujących ustaleń faktycznych i oceny prawnej organu.

Wyżej powołaną decyzją z [...] grudnia 2009 r. GIOŚ określił wysokość zobowiązania skarżącego z tytułu opłat za brak sieci w 2006 r. w wysokości 1 050 296 zł.

Skarżący wniósł o ponowne rozpoznanie sprawy, zarzucając naruszenie:

-art. 5 ust. 1 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/53/WE z 18 września 2000 r. w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji, dalej dyrektywa, poprzez wydanie decyzji sprzecznej z tym przepisem tj. oparcie się na prawie krajowym pomimo jego sprzeczności z przepisami wspólnotowymi;