Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 17 grudnia 2013 r., sygn. I SA/Bk 155/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska (spr.), sędzia WSA Jacek Pruszyński, sędzia WSA (del.) Patrycja Joanna Suwaj, Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Rusiecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 4 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi P. M. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] lutego 2013 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy: od stycznia do września oraz za listopad i grudzień 2009 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w B. z [...] lutego 2013 r. nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. z [...] listopada 2012 r. nr [...], w której określono P. M. G. (dalej Skarżący) zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od stycznia do września oraz za listopad i grudzień 2009 r.

Organy uznały, że w ww. okresie Skarżący prowadził niezgłoszoną działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży samochodów używanych sprowadzanych

z zagranicy.

Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że wskazuje on, że między Skarżącym a nabywcami doszło

w 2009 r. do transakcji sprzedaży 32 sztuk samochodów używanych sprowadzanych z zagranicy na łączną kwotę 821.538,60 zł. Potwierdzają to zeznania Skarżącego (protokoły przesłuchań z [...] marca 2012 r., z [...] marca 2012 r. i [...] kwietnia 2012 r.), jak i nabywców samochodów. Z zeznań tych wynika, jak dochodziło do transakcji. Skarżący zeznał, że zakupu samochodów dokonywał od kontrahentów na Litwie. Samochody sprzedawał poprzez ogłoszenia w gazecie. Oferował je do sprzedaży

na terenie S. Z nabywcami negocjował cenę sprzedaży samochodu. Drukował

z Internetu umowy kupna-sprzedaży, które wypełniał wpisując sprzedawców z krajów UE z dowodów rejestracyjnych pojazdów i podpisywał w miejscu sprzedającego. Następnie wpisywał polskich nabywców z ich dowodów osobistych. Jako miejsce transakcji wpisywał miejsce ostatniej rejestracji pojazdu z francuskich dowodów rejestracyjnych pojazdów, podając przy tym inne od rzeczywistej daty sporządzenia umów oraz kwoty sprzedaży w Euro. Umowy te przedstawiał kupującym,