Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 9 października 2013 r., sygn. I SA/Wr 1382/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska, Sędziowie Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Sędzia WSA Katarzyna Radom (sprawozdawca), Protokolant Agnieszka Wróblewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 9 października 2013 r. sprawy ze skargi A Spółka z o. o. z/s w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy odroczenia terminu zapłaty zaległości z tytułu podatku od towarów i usług za grudzień 2011 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi A Sp. z o.o. (dalej: spółka, strona skarżąca) jest wskazana w sentencji decyzja, którą Dyrektor Izby Skarbowej we W. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika D. Urzędu Skarbowego we W. z dnia [...] marca 2013 r., [...] odmawiającą spółce odroczenia zapłaty zaległości w podatku od towarów i usług za grudzień 2011 r. wraz z odsetkami za zwłokę.

Powyższe rozstrzygnięcia wydane zostały w oparciu o następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

Spółka, pismem z dnia [...] stycznia 2012 r., wniosła o odroczenie do [...] marca 2012 r. terminu płatności podatku w wysokości 300.000 zł wskazując, że całość ciążącego na niej zobowiązania w podatku VAT za grudzień 2011 r., który wykazała w deklaracji, wynosi 416.776 zł, z czego do chwili złożenia wniosku uiściła 116.776 zł. Argumentowała, iż w związku z kryzysem i trudnościami z płynnością finansową firm, nie otrzymała zapłaty za świadczone usługi. Uzasadniając ważny interes podatnika, zwróciła uwagę, że do tej pory regulowała należności podatkowe i nadal chce w terminie wywiązywać się z tych zobowiązań, jednak będzie to możliwe, gdy uzyska środki za wykonane dostawy towarów i usług. Zdaniem spółki, odroczenie terminu płatności, zgodnie z decyzją Rady Unii, nie stanowi pomocy publicznej i nie mogą mieć do niej zastosowania przepisy, które ten rodzaj pomocy regulują. Decyzja w tym przedmiocie nie wymaga też zatwierdzenia przez Komisję Europejską, gdyż tego rodzaju ulga w ramach optymalizacji nie jest pomocą publiczną.