Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 października 2013 r., sygn. I SA/Wa 1429/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Lenart Sędziowie: WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska (spr.) WSA Przemysław Żmich Protokolant referent Monika Bodzan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 października 2013 r. sprawy ze skargi G.S. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [....] w przedmiocie kary pieniężnej oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] kwietnia 2013 r. nr [...] Minister Pracy i Polityki Społecznej po rozpatrzeniu odwołania G. S. od decyzji Wojewody [...] z [...] lutego 2013 r., nr [...] utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu Minister wskazał, że decyzją Wojewody [...] z [...] lutego 2013 r., nr [...], nałożono na G. S. karę pieniężną w wysokości 10 000 zł, za prowadzenie bez zezwolenia placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku. Od decyzji tej odwołała się strona.

Minister wyjaśnił, że zgodnie z art. 67 ust. 1 ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 182), działalność w zakresie prowadzenia placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku może być prowadzona po uzyskaniu zezwolenia wojewody. Wymóg uzyskania zezwolenia wynika z troski ustawodawcy o poziom usług świadczonych przez powyższe placówki i konieczność ochrony praw osób w nich przebywających. Ograniczenie działalności gospodarczej przez wprowadzenie wymogu uzyskania zezwolenia dopuszcza Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej w art. 22. Zgodnie z powyższym przepisem, ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny.

Minister podkreślił, że w celu uzyskania zezwolenia na prowadzenie tego rodzaju działalności, strona zobowiązana jest do złożenia stosownego wniosku (wraz z wymaganymi dokumentami). G. S. nie złożyła stosownego wniosku i jak stwierdziła nie prowadzi działalności podlegającej ustawie o pomocy społecznej.