Wyrok WSA w Kielcach z dnia 3 października 2013 r., sygn. II SA/Ke 657/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Beata Ziomek, Protokolant Marta Bieniek, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 3 października 2013 r. sprawy ze skargi B. P. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny, po rozpatrzeniu odwołania B. P., utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] w przedmiocie choroby zawodowej.

Przedmiotowe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Pismem z dnia 19 marca 2012r. lekarz medycyny pracy zgłosił organowi I instancji podejrzenie choroby zawodowej, tj. zespołu cieśni w obrębie nadgarstka u B. P.

Na podstawie przebiegu pracy zawodowej strony ustalono, że wnioskodawczyni wykonywała czynności zawodowe powodujące przeciążenie układu ruchu i obwodowego układu nerwowego w obrębie kończyn górnych, które stwarzały możliwość powstania choroby zawodowej - w okresie zatrudnienia w C. oraz w P.. W pozostałym okresie zatrudnienia B. P., pracując na stanowisku kasjer-sprzedawca w F. , nie wykonywała czynności stwarzających możliwość powstania choroby zawodowej.

Uprawnione do rozpoznawania chorób zawodowych jednostki służby zdrowia - Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy oraz Instytut Medycyny Pracy - przeprowadziły postępowanie diagnostyczno-orzecznicze i wydały - odpowiednio w dniu 20 sierpnia 2012r. oraz 27 listopada 2012r. - zgodne co do treści orzeczenia lekarskie o braku podstaw do rozpoznania u B. P. choroby zawodowej, tj. zespołu cieśni w obrębie nadgarstka, wymienionej pod poz. 20.1 wykazu chorób zawodowych wymienionego w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. nr 105, poz. 869 ze zm.). W uzasadnieniach ww. opinii zakwestionowano zawodową etiologię rozpoznanego u strony schorzenia. W tym zakresie wskazano, że warunkiem koniecznym do uznania zawodowej etiologii zespołu cieśni nadgarstka jest wykonywanie czynności zawodowych związanych z pracą wymagającą rutynowych, powtarzających się szybkich i niezmiennych ruchów pod postacią ruchów dłoni w maksymalnym zgięciu oraz prostowaniu nadgarstka, zwłaszcza połączonych z dużym naciskiem i w długich przedziałach czasowych. Tymczasem na stanowiskach pracy B. P. brak było czynników, które w sposób bezsporny lub z wysokim prawdopodobieństwem mogły przyczynić się do powstania zespołu cieśni nadgarstka.